14 Лякин эгер юрегинъизде къара пахыллыкъ ве тек озюни тюшюнюв олса, акъыллы олгъанынъыз акъкъында макътанманъыз ве акъикъатны ред этменъиз.
Къайда пахыллыкъ ве тек озюни тюшюнюв олса, о ерде тертипсизлик ве эр бир ярамазлыкъ пейда ола.
Севги чокъ сабырлы ве мераметлидир. Севги пахылламаз, макътанмаз ве къопаймаз.
Тек озюнъизни тюшюнип, бош шурет къазанмакъ ичюн ич бир шей япманъыз, амма алчакъгонъюлли олып, башкъаларны озюнъизден юкъары сайынъыз.
чюнки сизлер даа бу дюньянынъ адамлары кибисинъиз. Аранъызда пахыллыкъ ве къавгъа олса, сиз бу дюньянынъ адамлары киби дегильсинъизми? Дюньянынъ адамлары киби арекет этмейсинъизми?
Куньдюзге ярашкъан инсафлы яшайышны кечирейик; намуссыз отурышлар ве ичкиджиликке, ороспулыкъ ве ахлякъсызлыкъкъа, къавгъа ве пахыллыкъкъа берильмейик.
Янынъызгъа кельгенимде, сизлерни мен истемеген алынъызда тапарым ве сизлер мени истемегенинъиз алымда тапарсыз, деп къоркъам. Кельгенимде, къавгъа, пахыллыкъ, гъазап, давалар, яман лафлар, ошек, къопайлыкъ, низамсызлыкъ корерим, деп къоркъам.
Догъру, базы адамлар Месихни пахыллыкъ ве къавгъа-дава себебинден илян этелер, башкъалары яхшы ниетнен.
Агъа-къардашларым, эгер сизлерден биринъиз акъикъат ёлундан урулса ве бир кимсе оны кене акъикъаткъа къайтарса,
О вакъыт баш руханий ве онен берабер саддукий фыркъасынынъ эписи азалары пахыллап,
Бир вакъытта бизлер акъылсыз, сёз динълемеген, ёлдан урулгъан адамлар эдик. Чокъ тюрлю яман истек ве зевкъларгъа къул олып, яманлыкънен ве пахыллыкънен яшай эдик, пис олып, бир-биримизни кореджек козюмиз ёкъ эди.
къопайдыр ве ич бир шей анъламай. Ойле адам даваларны ве сёз къавгъаларыны севе, бундан исе пахыллыкъ, къавгъа, яманлав ве ялан шубелер келелер.
Сизлер ойле къопайсынъыз! Сиз агъламакъ ве бойле иш япкъан адамны аранъыздан чыкъарып ташламакъ керексинъиз!
Амма тек озюни тюшюнген, акъикъаткъа инанмагъан, акъсызлыкъкъа берильген адамларнынъ башына ачув ве гъазап тюшеджек.
Гъазап мераметсиз, афакъанны баш эталмазсынъ, лякин куньджюликке ким даянып олур?
Джан раатлыгъы – беден сагълыгъыдыр, пахыллыкъ исе – кемиклернинъ чюрюклигидир.
Лякин Еху Исраильнинъ Алласы олгъан РАББИнинъ Къануныны чин юректен тутмады. О, Исраильни гуналаргъа батыргъан Еровоамнынъ гуналарындан вазгечмеди.
Сюннетлилер озьлери биле Къанунны тутмайлар ве беджермейлер, амма, сизлернинъ беденлеринъизнен макътанмакъ ичюн, сизинъ сюннет этильгенинъизни истейлер.
Бош шуретни къыдырмайыкъ, бири-биримизни ачувландырмайыкъ, бир-биримизни пахылламайыкъ.
нефрет, ичкиджилик, намуссыз отурышлар ве шунъа ошагъан ишлер. Сизлерни эвельден тенбиелей эдим, кене эвельден айтам: бойле ишлерни япкъанлар Алланынъ Падишалыгъыны мирас этип алмайджакълар.
Амма эгер сизлер бири-биринъизни тишлесенъиз ве ашасанъыз, сакът олунъыз, ёкъса сиз бири-биринъизни ёкъ этеджексинъиз!
Макътангъанынъыз яхшы дегиль. Азачыкъ мая бутюн хамырны къабарткъаныны бильмейсизми?
Мына, сизлер озюнъизге «еудий» дейсинъиз, Къанунгъа таянасынъыз, Алланен макътанып юресинъиз.
Олар эр тюрлю акъсызлыкъ, ороспулыкъ, ачкозьлик ве яманлыкъкъа толдылар. Олар пахыллай, ольдюре, къавгъалаша, айнеджиликнен ялан ве ошек айталар,
Догърусы, озюм де назаретли Исагъа къаршы къолумдан кельгенини япмакъ керек, деп тюшюне эдим.
Лякин о къадар халкъны корьген еудийлер пахыллап, Павелни акъаретлеп, онынъ айткъан сёзлерине къаршы лаф эте башладылар.
Сизни синагогадан айыраджакълар. Ойле заман келеята ки, сизни ольдюрген эр бир адам, буны япып, Аллагъа хызмет этем, деп тюшюнеджек.
О, олар Исаны пахыллап теслим эткенлерини анълай эди.
Нечюн яманлыкъны манъа косьтересинъ, нечюн бу беляларны козьлерим коре? Козюм огюнде йыкъылув ве зорбалыкъ, душманлыкъ ве къавгъалар токътамай.
Эфраимнинъ пахыллыгъы битеджек, Ехудагъа къаршы дженк эткенлер къырыладжакъ. Эфраим Ехуданы пахылламайджакъ, Ехуда Эфраимни хорламайджакъ.
Ахмакъны ачувы ольдюрир, акъылсызны пахыллыгъы гъайып этер.
– Меннен кель, РАББИнинъ сёзлерини насыл гъайретнен туткъанымны бакъ, – деди Еху. Бойле этип о оны арабасында алып кетти.
Агъалары Юсуфны пахылладылар, амма бабасы онынъ икяесини акъылында къалдырды.
Бабаларымыз Юсуфны пахыллап, оны Мысыргъа саттылар. Лякин онен Алла эди.
путперестлик, этне, душманлыкъ, къавгъа, пахыллыкъ, гъазап, давалар, бозгъунлыкълар, фыркъаларгъа болюнювлер,
О, эписи адамларнынъ къуртуладжагъыны ве акъикъатны биледжегини истей.
Алла истеп, акъикъат Сёзю ярдымынен бизге яшайыш берди, биз Онынъ яраткъанлары арасында биринджи ерни аладжагъымызны истеди.
Лякин Онан оладжакъ эвлят онынъки сайылмайджагъыны биле эди ве онынъ ичюн дудусынен яткъанда, агъасына эвлят бермемек ичюн, урлугъыны ерге тёке эди.