Сарынчкъаларгъа не ер юзюндеки отларгъа, не эр бир ешилликке я да терекке тиймеге, тек манълайында Алланынъ тамгъасы олмагъан адамларгъа зарар кетирмеге буюрылды.
О вакъыт коктен адамларнынъ устюне ири бурчакъ, балабан ташлар киби, ягъды. Адамлар бурчакъ белясындан Алланы яманлап башладылар, чюнки бу беля пек къоркъунчлы эди.
Муса, фыравундан кетип, шеэрден чыкъты, къолларыны РАББИге тараф узатты. Аман кок гурюльтисинен бурчакъ токътады, ягъмур да ер юзюне ягъмакъны токътатты.
Бундан сонъ ер юзюнинъ дёрт кошесинде тургъан дёрт мелекни корьдим. Олар ер юзюнинъ дёрт елини тутып тура эдилер. Ель не ерге, не денъизге, не бирде-бир терекке эсе эди.