2 Сонъ къудретли бир мелекни корьдим. О, кучьлю сеснен: – Бурулгъан кягъытнынъ печатларыны бозмагъа ве кягъытны ачмагъа ким ляйыкъ? – деп илян этти.
О вакъыт акъсакъаллардан бири манъа: – Агълама! Мына, Ехуда къабилесинден Арслан, Давутнынъ Эвляды, енъди ве энди еди печатны бозып ве бурулгъан кягъытны ачып ола, – деди.
Сонъ мен коктен тюшеяткъан, булуткъа сарылгъан башкъа кучьлю бир мелекни корьдим. Онынъ башы устюнде кок къушагъы бар эди. Бети, кунеш киби, йылтырай, аякълары, атеш колонналары киби, эди.
Орталыкъкъа къаранлыкъ тюшюресинъ, гедже ола, ормандаки айванлар авгъа чыкъа.
Сонъ кучьлю бир мелек дегирмен ташына ошагъан буюк ташны котерип, денъизге атты ве бойле деди: – Буюк шеэр Вавилон бойле кучьнен атыладжакъ! Энди о асла олмайджакъ.
Тахтта Отургъаннынъ онъ къолунда ичи де, тышы да язылгъан, еди печатнен басылгъан бир бурулгъан кягъытны корьдим.
Этининъ къатмерлери озь-ара къатты япышып, къыбырдамазлар.