16 Шунынъ ичюн тёвбе эт! Буны япмасанъ, Мен тезден алдынъа барып, Озь агъзымдаки къылычнен оларгъа къаршы дженк этерим.
Сонъ къанунсыз ишлер япкъан пейда оладжакъ, лякин Рабби Иса келип, Озюнинъ нефесинен оны ольдюреджек, корюнишинен онынъ къуветини ёкъ этеджек.
Онъ къолунда О, еди йылдызны тута, агъзындан эки тарафлы кескин къылыч чыкъып тура эди. Онынъ бети бутюн кучюнен парылдагъан кунеш киби эди.
Не къадар алчакъ тюшкенинъни тюшюн! Тёвбе эт ве эвельки ишлеринъни яп. Буны япмасанъ, тёвбе этмесенъ, тезден сенинъ янынъа келип, лампат таягъынъны еринден алып ташларым.
Къуртулыш башлыгъыны кийинъиз, Рухнынъ къылычыны да, яни Алланынъ Сёзюни алынъыз.
Башкъалары исе ат минген Атлынынъ агъзындан чыкъкъан къылычнен ольдюрильдилер. Бутюн къушлар оларнынъ этини ашап тойды.
Онынъ агъзындан бир кескин къылыч чыкъып тура; онен О, халкъларны ура. Демир таягъынен О, оларгъа падишалыкъ япа, Къудретли Алланынъ атешли гъазабыны душманларынынъ башларына тюшюре. Юзюм сыкъкъан ерден чыкъкъан шарап киби, оларнынъ устюне гъазабы акъа.
Фукъарелерни адалетнен суд этеджек, ер юзюнде эзиетленгенлернинъ ишлеринде догърулыкънен къарар чыкъараджакъ. Таякънен ургъан киби, дюньяны сёзлеринен ураджакъ, яман адамларны агъызнынъ айткъанларынен ольдюреджек.
Пергамдаки иманлылар джемиетининъ мелегине яз: «Эки тарафлы кескин къылычнынъ Сабысы бойле дей:
Агъзымны кескин къылыч киби япты, мени Озь къолунен къорчалады, мени кескин бир окъкъа чевирди, Озь окълугъына сакълады.
Мен кимни севсем, оны сёгем ве джезалайым. Шунынъ ичюн гъайретли ол ве тёвбе эт.
– Мына, Мен тезден келеджегим! Не де бахтлыдыр бу китапнынъ пейгъамберлик сёзлерини акъылда туткъан адам!
Къоркъунчлы сыджакъ адамларны якъып башлады, ве олар бу беляларны ёллагъан Алланынъ Адыны яманлап башлады. Тёвбе этмейип, олар Алланы шуретлемеди.
Бу шейлерни хабер эткен: – Эбет, Мен тезден келеджегим! – дей. Амин! Кель, Рабби Иса!