7 Моавнынъ ве Мидьяннынъ акъсакъаллары, фалджылыкъ ичюн бахшышларны алып, кеттилер. Беламгъа баргъанда, олар онъа Балакънынъ сёзлерини айтып бердилер.
Шеэрнинъ башлыкълары къапар алып, суд этелер, руханийлери парагъа огретелер, пейгъамберлери акъчагъа фал бакъалар. Айны заманда олар РАББИге таяналар, «РАББИ бизим арамызда, башымызгъа бир беля тюшмейджек», – дейлер.
Оларнынъ алы беля! Олар Хаиннинъ ёлундан кетмектелер, Белам киби, акъча къапкъанына тюшелер, Къорахкъа ошап, исьян ичюн гъайып олалар.
Догъру ёлны къалдырып, Босорнынъ огълу Белам ёлундан кетип, джоюлдылар. Белам яманлыкънен тапылгъан акъчаны севди,
Оларнынъ агъзыны къапатмакъ керек, чюнки олар огретмеге керек олмагъан шейлерни огретип, арам къазанч ичюн бутюн къоранталарны ёлдан уралар.
Бойле адамлар Раббимиз Иса Месихке дегиль, озь къурсакъларына хызмет этелер ве темиз юрекли адамларны татлы сёзлернен ве ялтакълыкънен алдаталар.
Бир къач авуч арпа, бир къач кесек отьмек ичюн сизлер Мени халкъым арасында ашалайсыз, яшамакъ керек олгъан адамгъа «сен оледжексинъ» дейсиз, ольмек керек олгъан адамгъа «сен яшайджакъсынъ» айтасыз. Ялан динълеген халкъымны сиз алдатасыз.
Олар тойып оламагъан, ачкозь копеклердир, акъылсыз чобанлардыр, эписи озь ёлуна бакъалар, тек озь файдаларыны тюшюнелер.
Белам, РАББИнинъ Исраильге яхшылыкъ тилемектен хош къалгъаныны корип, эвель япкъаны киби фал бакъмады, юзюни сахрагъа чевирди.
Якъупкъа къаршы къаргъыш ёкътыр, Исраильге къаршы ырымджылыкъ ёкътыр. Бир заманда Якъуп ве Исраиль акъкъында: «Алла нелер япты!» – дениледжек.
Белам оларгъа: – Геджени мында кечиринъиз. РАББИ манъа не десе, ойле джевабыны сизге берерим, – деди. Моав акъсакъаллары Беламда къалдылар.
Дженкте ольдюрильгенлерден гъайры, исраиллилер келеджекте не оладжагъыны айткъан Беор огълу Беламны ольдюрдилер.
Вавилон падишасы эки ёлнынъ айырылгъан еринде, ёлларнынъ чаталлашкъан еринде фал бакъмакъ ичюн токътайджакъ. О, окъларыны саллайджакъ, кичик путларындан сорайджакъ, айван джигеринден бакъаджакъ.
Башлыкъларынъ къанунны бозалар хырсызларнен достлашалар. Оларнынъ эписи бахшышларны севе ве къапарларны къыдыра. Етимни къорчаламайлар, тул къадыннынъ давасы оларгъа барып етмей.