12 Исраиль огъуллары Мусагъа: – Оледжекмиз! Ёкъ оладжакъмыз! Эпимиз ёкъ оладжакъмыз!
Амма Алла сизлерге огъулларына киби айткъан огютини унуткъансыз: – Огълум, Раббининъ тербиесине урьметсиз бакъма, О, сени огреткенде, рухтан тюшме.
Дава этеджегим эбедий дегиль, ачувланаджагъым эр вакъыткъа дегильдир. Ойле олса, Мен яраткъан эр джан ве эр рух такъаттан кесилир эди.
– Ах! – дедим. – Башыма беля! Агъзы арам бир адамым мен, ве агъызлары арам бир халкънынъ арасында яшайым. Козьлерим де Падишаны, Ордуларнынъ РАББИсини корьди!
Адамнынъ ахмакълыгъы онынъ ёлуны къыйыш эте, юреги де РАББИге къаршы гъазаплана.
Сенинъ янынъда бинъ адам йыкъылып, он бинъ адам онъ тарафынъда къырылса да, беля санъа якъынлашып оламаз.
Къорахнынъ огъуллары исе ольмеди.
Муса буны япты. РАББИ онъа буюргъаны киби, Муса ойле де япты.
Шу васиет онъа ве онынъ эвлятларына эбедий руханийлик васиети оладжакъ. О, Алласы ичюн гъайретни косьтерди ве Исраиль огъуллары ичюн одеме этти, – деди.