15 Муса зияде ачувланып, РАББИге: – Оларнынъ бахшышларына эмиет берме. Мен оларнынъ биринден эшек биле алмадым, оларнынъ бирине бир тюрлю яманлыкъ биле япмадым, – деди.
Бизлерге юреклеринъизни ачынъыз. Биз ич кимсенинъ джаныны агъыртмадыкъ, ич кимсеге зарар кетирмедик, ич кимсени алдатмадыкъ.
Биз сизнен, иманлыларнен, темиз, инсафлы ве къабаатсыз олып арекет эте эдик. Бунъа сиз де, Алла да шааттыр,
Гъазаплангъанда, гуна япманъыз. Кунеш баткъандже, гъазаптан къайтынъыз,
Биз шунен гъурурланамыз, темиз виджданымыз да тасдыкълай ки, биз ачыкъ юрекнен ве Алладан кельген темизликнен яшай эдик, бу дюньяда ве айрыджа сизлернен олгъанымызда, инсаний акъылнен дегиль, лякин Алланынъ эйилигинен арекет эте эдик.
Амма мен бу акъларнынъ ич биринден файдаланмадым. Эм манъа бойле япылсын деп, буны язмадым. Бедава огреткенимден макътанмагъа чарем олмаса, ольгеним яхшыдыр!
Иса адамларнынъ о къадар таш юрекли олгъанларына къайгъырып, этрафына кедер ве ачувнен бакъты. Къолу сакъат адамгъа исе: – Къолунъны узат! – деди. О, сакъат къолуны узаткъанынен, къолу тюзельди.
Мен исе сизге айтам: ким агъа-къардашына кин тутса биле, махкемеде къабаатлы сайыладжакъ. Ким бирисине «къабакъ баш» десе, Юксек Шура огюнде къабаатлы сайыладжакъ. Ким бирисине «акъылсыз кяфир» десе, джеэннем атешине огърамагъа ляйыкъ оладжакъ.
Муса ер юзюнде яшагъан адамлардан энъ юваш адам эди.
Ордугъа якъынджа келип, бузавнен оюнларны корьген сонъ, Мусанынъ ачувы зияде къайнады: о, ташларны атып, байыр тюбюнде парлады.
Сонъ Муса Къорахкъа: – Ярын сен ве бутюн аркъадашларынъ РАББИнинъ огюнде олмакъ керек. Сен де, олар да. Харун да келеджек.
Мен РАББИнинъ эмирлерини туттым, Алламнынъ огюнде яманлыкъ япмадым.
Яман адамларнынъ чалгъан къурбаны пистир, къара ниетнен чалынгъан къурбан ондан бетердир.