1 Месихнинъ огюнде догърусыны айтам, ялан айтмайым; Мукъаддес Рухнен берабер виджданым да бунъа шааттыр:
Мен исе бунынъ хаберджиси ве эльчиси, тюрлю халкъларгъа иман ве акъикъатны огретмек ичюн оджа олып тайинлендим. Акъикъатны айтам, ялан айтмайым.
Огълунынъ Къуванчлы Хаберини даркъатып, Мен бутюнлей Аллагъа берилип, хызмет этем. Алла шааттыр, мен сизлерни акъылымда эр вакъыт тутам,
Алланынъ огюнде ант этем: мен сизлерге язгъанларым ялан дегиль.
Алла шааттыр: мен сизлерни эпинъизни Иса Месихнинъ севгисинен сагъынам.
Озюмдеки Месихнинъ акъикъаты иле айтам: Ахая мемлекетинде ич кимсе бу макътавны менден тутып аламаз.
Алланынъ Руху бизим рухумызнен берабер бизге Алланынъ балалары олгъанымыз акъкъында айта.
Огретювимизнинъ ниети – саф юрек, яхшы видждан, акъикъий иман ве олардан кельген севгидир.
Сиз яхшы билесинъиз: биз ич бир вакъыт ялтакъланмай эдик, ачкозь ниетлеримиз де ёкъ эди. Алла бунъа шааттыр!
Бельки, биз сизинъ алдынъызда озюмизни акълаймыз, деп тюшюнедирсиз. Биз Месихнен бирликте Алланынъ огюнде айтамыз. Ве айтылгъаннынъ эписи, севгили къардашларым, сизни къавийлештирмеге керек.
Биз шунен гъурурланамыз, темиз виджданымыз да тасдыкълай ки, биз ачыкъ юрекнен ве Алладан кельген темизликнен яшай эдик, бу дюньяда ве айрыджа сизлернен олгъанымызда, инсаний акъылнен дегиль, лякин Алланынъ эйилигинен арекет эте эдик.
Алланынъ огюнде, Иса Месихнинъ ве сайлангъан мелеклернинъ огюнде сени тенбиелейим: фаркъ этмейип, буларны бутюнлей сакъла, ич бир шейни айырмайып, эписини яп.
Эбедиен шуретли Алла, Рабби Исанынъ Бабасы биле ки, мен ялан айтмайым.
Алланы шаат олмагъа чагъырам: сизлерге даа зияде дерт ве азап кетирмеге истемейип, Коринтке кельмедим.
Бойлеликнен анълашыла ки, Къануннынъ буюргъанлары оларнынъ юреклеринде язылгъандыр. Виджданлары ве фикирлери оларны де къабаатлап де акълап, бунъа шаат олалар.
юрегим буюк гъамнен ве битмез дертнен сызлай.