12 Эписи ёлдан урулды, бозулдылар. Яхшылыкъ япкъан ич кимсе ёкъ, бир адам биле ёкъ!
Онынъ тили ошек айтмаз, о, достуна яманлыкъ япмаз, якъын адамыны акъаретлемез.
Дюньяда тек яхшылыкъ япкъан ве асыл гуна къазанмагъан инсафлы адам ёкъ.
Эпимиз арам шей киби олдыкъ, догъру ишлеримиз де – кирленген урба кибидир. Биз эпимиз, япракълар киби, соламыз, бизни, ель киби, къабаатларымыз алып кете.
Аманлыкъ ёлларындан хаберлери ёкъ, юрген ерлеринде адалет ёкъ. Туткъан ёллары къыйыштыр, о ёлдан кеткен эр кес аманлыкъны бильмез.
Эпимиз, къойлар киби, долаштыкъ, эпимиз озь ёлумызнен кеттик, ве РАББИ бизим эписи гуналарымызны Онъа юкледи.
Ялынъыз бир шейни анъладым мен: Алла эписи адамларны догъру оларакъ яраткъан, амма олар чокъ шейлер къыдырып башладылар».
Сиз ёлуны джойгъан къойларгъа ошай эдинъиз, энди исе джанларынъызнынъ Чобанына ве Бакъыджысына къайтып кельдинъиз.
Бир вакъытта о, санъа файдасыз эди, энди исе санъа да, манъа да файдалыдыр. Оны санъа къайтарып ёллайым.
Бир вакъытлары биз эпимиз де бойле адамларнынъ арасында беден истеклеримизге коре яшай эдик, беден ве юрек истеклерини беджере эдик ве эбет, башкъалары киби, Алланынъ джезасына ляйыкъ эдик.
Сонъ Алла Озю яраткъан эр бир шейге бакъты, ве о, керчектен де пек яхшы эди. Акъшам тюшти, саба ачылды – бу, алтынджы кунь эди.
Энди бу файдасыз хызметчини тышарыгъа, къаранлыкъкъа, агълав ве тиш гъыджыртысы ерине котерип атынъыз», – дей.
– Халкъым эки яманлыкъ япты: Мени, джанлы сувлар чокърагъыны быракъты, озьлерине сув тутмагъан, чатлакъ хавузлар къаздылар.
Баш чалгъыджы ичюн. Телли чалгъы алетлеринде. Давутнынъ маскили.
Мен оларгъа васиет эткен ёлдан не къадар тез урулдылар! Озьлерине алтын иритип, бузавны ясадылар, онъа табынып, къурбан чалдылар ве: «Исраиллилер, мына бизни Мысыр топрагъындан чыкъаргъан алламыз!» – дедилер.
Эй, Алла, Адынъ иле мени къуртар, къудретинъ иле мени догъру суд эт!
Ич бир акъыллы олгъан, Алланы къыдыргъан кимсе ёкъ.
Оларнынъ богъазы – ачыкъ табуттыр, озь тиллеринен алдаталар, дудакъларында къара йыланнынъ зеэридир.