10 Бойле де язылгъан: – Ич бир инсафлы адам ёкъ.
Эр кес гуна япты ве Алла берген шуретни алып оламай,
Адам недир? О, темиз олмакъ мумкюнми? Къадын догъгъан бирев инсафлы ола билирми?
Адам Алланынъ огюнде насыл инсафлы ола билир? Къадындан догъгъан бирев насыл темиз ола билир?
Адамнынъ юрегинде яман фикирлер, адам ольдюрюв, аиле садыкълыгъыны бозув, ороспулыкъ, хырсызлыкъ, ялан шаатлыкъ, куфюр сёзлер догъып, ондан чыкъалар.
Адамнынъ юреги эр шейден алдатыджы ве пек бозукъ; оны ким анълап олур?
Бир вакъытта бизлер акъылсыз, сёз динълемеген, ёлдан урулгъан адамлар эдик. Чокъ тюрлю яман истек ве зевкъларгъа къул олып, яманлыкънен ве пахыллыкънен яшай эдик, пис олып, бир-биримизни кореджек козюмиз ёкъ эди.
Иса онъа: – Манъа не ичюн «яхшы» дейсинъ? Бир Алладан башкъа ич кимсе яхшы дегиль.
чюнки: «Азиз олунъыз, чюнки Мен азизим», – деп язылгъандыр.
Кирли адамдан ким темиз олып догъар? Ич кимсе!
Эльбетте ёкъ! Эр бир адам яланджы олса да, Алла сёзюни тута. Язылгъаны киби, Алла сёзлерини беджереджек ве Оны къабаатлагъанлардан устюн оладжакъ.
Сув ичкени киби, акъсызлыкъны япкъан адам о къадар бетер джиренч ве бозукътыр.
Тышарыда исе пис шейлерни япкъан адамлар, джадылар, ороспулар, адамларны ольдюргенлер, путперестлер, яланны севген ве ялан айткъанлар къаладжакълар.
Амма къоркъакъ, имансыз, игренч, адамларны ольдюрген, ороспу, джады, путперест ве бутюн яланджыларнынъ къысмети – атеш ве кукюрт янгъан гольдедир. Бу, экинджи олюмдир.
Къанунда ве Алланынъ сёзлеринде догърусыны къыдырынъыз. Эгер адамлар буларгъа коре айтмасалар, оларда ярыкъ ёкътыр!
Язылгъаны киби, Алла оларгъа къатты юкъу рухуны ёллады. Бу куньгедже козьлери корьмей, къулакълары эшитмей.
О – меним севгим ве къалем, юксек сакълангъан ерим, къуртарыджым, къалкъаным, мен Онъа умют багъладым. О, халкъымны манъа бойсундыра.
Ич бир акъыллы олгъан, Алланы къыдыргъан кимсе ёкъ.
