10 Алланынъ истегинен бир кунь ола куньлернинъ биринде янынъызгъа барып олурым деп, Онъа ялварып, дувалар окъуйым.
Оларнен сагълыкълашып: – Алла къысмет этсе, янынъызгъа кене къайтып келирим, – деди де, Эфестен кетти.
Бунынъ ерине бойле айтынъыз: «Эгер Рабби къысмет этсе, биз яшармыз ве бойле-бойле ишлер япармыз».
Бундан гъайры, манъа мусафир олып къалмакъ ичюн бир ер азырла, чюнки дуваларынъызгъа коре кене санъа кельмеге манъа имкян багъышланаджагъына умют этем.
Шунынъ ичюн сизлерге бармагъа истедик (мен, Павел – бир къач кере истедим), лякин Шейтан бизге ёл ачмады.
Мен тездже сизге къайтайым деп, айрыджа дува окъунъыз.
Ич бир шейге къасевет этменъиз, амма эр вакъыт дува окъуп ве ялварып, эр бир истегинъизни Алланынъ алдында миннетдарлыкънен ачынъыз.
Бу вакъиалар олып кечкен сонъ, Павел озь гонълюнде Македония ве Ахаядан кечмеге ве сонъ Ерусалимге бармагъа къарар этти. «О ерге баргъанымдан сонъ, Римни де барып корьмеге керек», – деди.
Амма Рабби истесе, мен алдынъызгъа якъында барарым. О вакъытта къопайларнынъ сёзюни дегиль, рухий кучюни сынап бакъарым.
Павелни къандырып оламагъанымызны анълап: – Рабби истегени киби олсун! – деп индемедик.
Билем ки, сизге кельгенде, Месихнинъ бол бахшышыны кетиреджегим.
Павел (Алланынъ истегинен Иса Месих мени эльчи олмагъа чагъырды) ве дин къардашымыз Сосфен –