10 Сен Якъуп къардашынъа яманлыкъ яптынъ. Шунынъ ичюн масхара оладжакъсынъ, эбедиен къырылып битеджексинъ.
РАББИ бойле дей: – Гуна устюне гуна къазангъанлары ичюн, эдомлыларны мытлакъа джезалайджагъым. Чюнки олар къардашлары исраиллилернинъ артындан къылычнен къувалады, мераметсиз олды, ачувына чыкъмагъа ёл берди, ве гъазабы сонъсуз эди.
Сени эбедий сахрагъа чевиреджегим, шеэрлеринъде бир кимсе яшамайджакъ. О заман Мен – РАББИ олгъанымны билирсинъиз.
Якъуп бабасындан багъышлавны алгъаны ичюн, Исавнынъ оны корьмеге козю ёкъ эди, ве Исав юрегинде: «Бабама янып агълайджакъ куньлеримиз якъынлаша. Сонъ мен къардашым Якъупны ольдюририм», – деди.
Белялар ичинде юрсем де, Сен меним рухумны котерирсинъ, душманларымнынъ гъазабына къаршы къол котерирсинъ, онъ къолунънен мени къуртарырсынъ.
Бунынъ эписини душманым кореджек, манъа: «Къайда РАББИ, сенинъ Алланъ?» – деп айткъан душман утанаджакъ. Оны, сокъакътаки чамур киби, таптайджакълар, козьлерим буны корип тояджакъ.
Амма Мысыр мемлекети къуру сахра оладжакъ, Эдом топрагъы бош чёльге чевириледжек, чюнки олар Ехуда огъулларыны чекиштирди, топракъларында къабаатсыз адамларнынъ къаныны тёктилер.
Олар беллерини чувалнен багълайджакъ, къалтырап-титрейджеклер. Масхаралыкъ юзьлерини къаплайджакъ, эписининъ башлары тыраш оладжакъ.
Уц топрагъында яшагъан Эдом къызы, шенълен ве къуван! Санъа да къаде келеджек, сархошланып, союнаджакъсынъ.
Бизни яманлагъанларда, утана эдик; ябанджылар РАББИ Эвининъ азиз ерлерине киргенде, масхаралыкъ бетлеримизни къаплады.
Озюмнен ант этем, – дей РАББИ, – Боцра шеэри харап ве масхара оладжакъ, бакъымсыз олып, оны къаргъайджакълар, эписи шеэрлери де эбедиен йыкъыкъ оладжакълар.
Утанч ичинде ятамыз, масхаралыгъымыз бизни къаплай; биз ве деделеримиз яшлыгъымыздан бу куньге къадар РАББИнинъ, Алламызнынъ огюнде гуна япа эдик, РАББИнинъ, Алламызнынъ сесине къулакъ асмай эдик.
– Агъам Исав юньлю адамдыр, – деди Якъуп анасы Рефикъагъа. – Меним терим исе тегиз.
Эдомлыларгъа нефрет беслеме, чюнки олар сенинъ сой-сопларынъдыр. Мысырлыларгъа да нефрет беслеме, чюнки сен оларнынъ топрагъында ят олып яшагъансынъ.
Эдомлылар кене келип, ехудалыларгъа уджюм эттилер ве чокъ адам эсир алдылар.
Яхшы бахшышлар инсафлы адамларнынъ башына ягъа, яман адамнынъ агъзы исе зорбалыкъларыны гизлей.
Оларнынъ учюнджи несилинде догъгъан эвлятлары РАББИнинъ джемаатына кирмек мумкюнлер.
Фукъарени ашалагъан онынъ Яратыджысыны акъаретлей, белянынъ устюнден кульген джезасыз къалмаз.
РАББИ бойле дей: – Исраиль халкъыма берильген топрагъына уджюм эткен эписи яман къомшуларымны топрагъындан къувалайджагъым, Ехуда халкъыны да араларындан чыкъараджагъым.
Эй, Сион къызы! Гуналарынъ ичюн джеза битти, Рабби сени бир даа сюргюн этмейджек. Эдом къызы исе! Къабаатларынъ ичюн Рабби сени джезалайджакъ, гуналарынъны мейдангъа чыкъараджакъ.