1 Овадьянынъ руясы. РАББИ-ТААЛЯнынъ Эдом акъкъында айткъанлары будыр. – Биз РАББИден бир хабер алдыкъ, халкъларгъа хаберджи ёллангъан: «Турунъыз, Эдомгъа къаршы дженкке чыкъайыкъ!»
Амма Мысыр мемлекети къуру сахра оладжакъ, Эдом топрагъы бош чёльге чевириледжек, чюнки олар Ехуда огъулларыны чекиштирди, топракъларында къабаатсыз адамларнынъ къаныны тёктилер.
Ерусалимнинъ башлыкълары энди Цоанда, эльчилери Ханес шеэрине барып еттилер.
Дума акъкъында пейгъамберлик. Сеир тарафтан манъа къычыралар: – Эй, къаравул! Гедже даа чокъ сюреджекми? Эй, къаравул! Гедже тез битеджекми?
Белялар ичинде юрсем де, Сен меним рухумны котерирсинъ, душманларымнынъ гъазабына къаршы къол котерирсинъ, онъ къолунънен мени къуртарырсынъ.
Сиз якъын дженк шаматасыны ве узакъ дженк акъкъында хаберлерни эшитирсиз. Амма къоркъманъыз: ойле олмакъ керек. Лякин бу даа сонъу дегиль.
– Сиз якъын дженк шаматасыны ве узакъ дженк акъкъында хаберлерни эшитирсиз. Амма къоркъманъыз: ойле олмакъ керек. Лякин бу даа сонъу дегиль.
Оларнынъ огюнде ёлны ачып, бирев кетеджек. Олар ёлны къапаткъан шейлерни алып ташлайджакъ, къапулардан тышары чыкъаджакъ. Алдында оларнынъ падишасы кетеджек, башында исе РАББИ тураджакътыр.
Ер юзюнде эшитильген хаберлерден тавшан юрек олманъыз, къоркъманъыз. Бир йыл бир хабер даркъалыр, келеджек йылы – башкъасы: «Ер юзюнде зорбалыкъ, падишагъа къаршы падиша чыкъа!»
Эдомгъа, Моавгъа, Аммон огъулларына;
Мен РАББИнинъ элинден савутны алып, РАББИ мени ёллагъан эписи халкъларны ичирдим.
Мен къаравуллыкъ этип: – Саба якъын, амма гедже даа битмеди. Даа сорайджакъ олсанъыз, келип соранъыз, – деп джевап бердим.
Исав Якъупкъа: – Манъа анавы къырмызыдан ашамагъа берчи, – деди. – Мен болдурдым. (Бунынъ ичюн онъа Эдом деген лагъап бердилер.)
Исав яшамакъ ичюн Сеир деген дагълы топрагъында ерлешти. Исав – бу Эдом.
Мына эдомлыларнынъ бабасы-дедеси олгъан, Сеир деген дагълы топрагъында яшагъан Исав ве онынъ эвлятлары акъкъында ривает.
РАББИ манъа шойле деди: