30 Сен чокъ йыл оларнен сабырлы олдынъ, Озь Рухунънен, пейгъамберлеринъ ярдымынен оларны тенбиелединъ, амма олар динълемедилер. Сонъра Сен оларны ябанджы халкъларнынъ къолуна бердинъ.
Алланынъ сынъырсыз яхшылыгъы, мерамети ве буюк сабыры сизлер ичюн ич бир шей дегильми? Онынъ эйилиги сизни тёвбеге кетиреяткъаныны анъламайсынъызмы?
Эй, энъсеси къаткъанлар! Юреги ве къулакълары сюннет олмагъанлар! Бабаларынъыз киби сизлер де эр вакъыт Мукъаддес Рухкъа къаршы чыкъасынъыз.
Якъупны харап этмеге, Исраильни чайпамагъа ким ёл берди? Биз РАББИнинъ огюнде гуна яптыкъ, шунынъ ичюн О, ойле шейлер япты. Исраиллилер Онынъ ёлларындан юрмеге истемедилер, Къануныны динълемедилер.
чюнки ич бир пейгъамберлик сёзю адам истегинен айтылмады, лякин адамлар Мукъаддес Рухтан рухланып, Алланынъ сёзлерини айта эдилер.
Олар тешкере эдилер: Месихнинъ азапларыны ве сонъра келеджек шуретини эвельден бильдирген Рух, яни пейгъамберлернинъ ичинде олгъан Месихнинъ Руху, къайсы ве насыл вакъытны косьтермеге истей эди?
Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Мен чагъыргъанда, олар динълемеди. Шунынъ ичюн де олар Мени чагъыргъанда, Мен оларны динълемедим.
РАББИ ниетини беджерди, къадимий куньлерде айткъан Сёзюни ерине кетирди; аджымаздан, ерге урды, душманларынъа сенинъ алынъа къуванмагъа, сени чекиштиргенлерге енъмеге ёл ачты.
РАББИ сизлерге къайта-къайта бинълердже пейгъамбер къулларыны ёллады, амма сиз динълемей ве къулакъ асмай эдинъиз.
Амма олар инат олып, Онынъ Мукъаддес Рухуны ынджыттылар, ве О, оларнынъ душманы олды, оларгъа къаршы дженк этти.
Сен оларны Сенинъ Къанунынъа къайтмагъа тенбиелединъ, амма олар кибирли олып, Сенинъ эмирлеринъни динълемедилер. Сенинъ къарарларынъны бозып, гуна яптылар. (Бу къарарлар исе оларны беджерген адамгъа омюр берелер.) Олар исе беллерини букмедилер, боюнларыны эгмедилер, Сени динълемедилер.
Лякин олар инатланды ве Санъа къаршы баш котерди, Сенинъ Къанунынъны четке ташладылар, Санъа къайтмагъа чагъыргъан пейгъамберлеринъни ольдюрдилер ве акъаретлеген шейлер айттылар.
Олар озьара анълашмайып къайтаджакъ олгъанда, Павел оларгъа бир сёз айтты: – Ешая пейгъамбернен бабаларымызгъа Мукъаддес Рух догъру айткъан:
Сахрада къыркъ йыл девамында оларнынъ япкъанларына чыдай эди.
– Сизинъ яман ишлеринъизни ве джиренч япкъанларынъызны чыдап отурмагъа РАББИнинъ сабыры етмеди. Онынъ ичюн, бугунь корьгенинъиз киби, топрагъынъыз харап олып, лянетли, бакъымсыз ве адамсыз ерге чевирильди.
Деделеринъиз Мысыр топрагъындан чыкъкъан куньден башлап бу куньгедже Мен сизлерге къулларым пейгъамберлерни ёллай эдим, эр кунь сабадан ёллай эдим.
Оларны огретмек ичюн, Озюнънинъ Мукъаддес Рухунъны бердинъ, агъызларындан маннаны тартып алмадынъ, олар сувсагъанда, Сен оларгъа сув бердинъ.
Базылары тюшюнгенине коре, Рабби берген сёзюни беджермеге вакъытны узата. Лякин О, вакъытны узатмай. Аксине, О, ич кимсенинъ ёкъ оладжагъыны истемей, эписи тёвбе этсин деп, бизни чокъ сабырнен беклей.
Эки акъай ордуда къалгъан эди, бирисининъ ады Элдад, экинджисининъ ады Медад. Оларгъа да Рух энди, ве олар ордуда пейгъамберлик эттилер. Олар джедвельде язылгъан эдилер, лякин Чадыргъа кетмеген эдилер.
Халкълар арасында бильдиринъиз: «РАББИ – Падишадыр!» Шунынъ ичюн дюнья къатты тура, о, къыбырдамаз асла. Халкъларны О, адалетнен укюм этеджек!
Бутюн огреткенлери – сонъсуз къаиделер, къаиделер, огютлер, огютлер. Азачыкъ андан, азачыкъ мындан алынгъан огютлер ве къаиделер.
Адым ичюн гъазабымны ятыштырырым, Мени макътасынлар деп, Озюмни тутарым, сени къырмайджагъым.
Юреклерини таш киби къатты яптылар, ве Ордуларнынъ РАББИси Озь Рухунен эвельки пейгъамберлернен ёллагъан Къанунны ве эмирлерини олар динълемеди. Онынъ ичюн Ордулар РАББИсининъ буюк ачувы оларнынъ башына тюшти.
Ашшур падишасы исраиллилерни Ашшургъа сюргюн этти, оларны Халах еринде, Гозаннынъ озени янындаки Хаворда ве мадайлыларнынъ шеэрлеринде ерлештирди.
Шунынъ ичюн РАББИ, Озь къуллары пейгъамберлеринен бойле деди:
О, оларны РАББИге къайтармакъ ичюн, пейгъамберлерни йибере эди. Пейгъамберлер халкъны тенбиеледилер, лякин халкъ къулакъ асмады.
Энди исе, Алламыз, бундан сонъ даа не айтып оламыз? Биз Сенинъ эмирлеринъни къалдырдыкъ.
Мен сизлерге къайта-къайта къулларымны пейгъамберлерни ёллап: «Ойле джиренч ишлерни этменъиз! Оларны кореджек козюм ёкъ!» – дей эдим.
Амма олар динълемедилер, къулакъ асмадылар, яман ишлеринден къайтмадылар, башкъа аллаларгъа къокъулы отларны эп якъа бере эдилер.
Къулларынъ пейгъамберлер Сенинъ Адынъдан падишаларымызгъа, башлыкъларымызгъа, деделеримизге, мемлекеттеки бутюн халкъкъа айткъан олса да, биз оларны динълемедик.