19 Аллам! Шу халкъкъа япкъан эйиликлеримни унутма!
Даа мен вакъты-саатинде одунларны кетирмеге ве биринджи махсулларны бермеге буюрдым. Аллам! Мени унутма, манъа эйилик яп!
Раатлыкъ кунюни азизликнен тутмакъ ичюн, мен левийлилерге, олар эляллансынлар ве къапуларда къаравул оларакъ турсунлар, дедим. Аллам! Бу ишимни де акълынъда тут, Сенинъ буюк севгинъ ичюн мени аджы!
Аллам! Бу ишимни акълынъда тут, Алламнынъ Эви ве андаки ибадетлер ичюн япкъан ишлеримни ич унутма!
Олар сахрада, адам олмагъан ёлларда юре эдилер, адам яшагъан бир шеэр тапамадылар.
Мен ниетлеримни ве сизлерге япаджакъларымны билем, – дей РАББИ. – Мен сизге яманлыкъ дегиль де, яхшылыкъ этмеге, келеджек ве ишанч бермеге ниетленем.
Ким сизге Меним Адым ичюн, сиз Месихнинъ шегиртлери олгъанынъыз ичюн, бир мешребе сув берсе, сизге догърусыны айтам: о, мукяфатсыз къалмаз.
Ве ким бу адий ве кучюк адамларнынъ бирисине, о – Меним шегиртим олгъаны ичюн, бир мешребе сув берсе, сизге догърусыны айтам: о, мукяфатсыз къалмаз.
Ялварам, санъа яхшы олгъанда, мени хатырла ве манъа эйилик яп: меним акъкъымда фыравунгъа айт ве мени бу зиндандан чыкъар.
– Я РАББИ! Мен Сенинъ огюнъде насыл садыкълыкънен ве бутюн юрегимнен Санъа берилип юргенимни эсле. Сенинъ огюнъде яхшылыкъ яптым, – деп, аджджы агълап башлады.
