4 Падиша менден: – Сен не истейсинъ? – деп сорады. Мен коклернинъ Алласына дува эттим ве
Эписи ёлларынъда РАББИни бильмеге тырыш, ве О, сенинъ ёлларынъны догъру япаджакъ.
Бу сёзлерни эшиткен сонъ, мен отурып агъладым. Бир къач кунь гъам ичинде эдим, ич бир шей ашамадым-ичмедим, коклернинъ Алласына дува эттим.
Ич бир шейге къасевет этменъиз, амма эр вакъыт дува окъуп ве ялварып, эр бир истегинъизни Алланынъ алдында миннетдарлыкънен ачынъыз.
Я Рабби, Санъа ялварам, къулунънынъ дуваларына къулакъ ас, Сенинъ Адынъдан севинген ве Сенден къоркъкъан къулларынънынъ дуваларыны да эшит. Шимди манъа, къулунъа, къысмет эт. Мен шу адамнынъ козьлеринде мерамет къазанайым!» О вакъыт мен падишанынъ сакиси эдим.
Иса ондан: – Сен Менден не истейсинъ? – деп сорады. – Раввуни, козьлерим корьсюн! – деди кёр адам.
Гедже Гивон шеэринде Сулеймангъа тюшюнде РАББИ корюнди. Алла онъа: – Санъа не берейим, сора, – деди.
Экинджи куню де, зияфет вакътында падиша Эстерден: – Юрегинъ не истей, Эстер къыраличе? Оны беджереджегим! Истеклеринъ насыл? Падишалыкънынъ ярысыны сорасанъ биле, санъа бериледжектир! – деп сорады.
Шарап ичкен вакъытта падиша Эстерге: – Юрегинъ не истей? Оны беджереджегим! Истеклеринъ насыл? Падишалыкънынъ ярысыны сорасанъ биле, санъа бериледжектир! – деди.
– Не олды, Эстер къыраличе? Юрегинъ не истей? Падишалыкънынъ ярысыны сорасанъ биле, санъа бериледжектир! – деди онъа падиша.
Давуткъа: – Ахитофел Авишаломнен берабер санъа къаршы анълашма япты, – дедилер. Давут: – РАББИ! Ахитофелнинъ огреткен шейни ахмакълыкъкъа чевир! – деди.
падишагъа бойле дедим: – Эгер падишанынъ истеги олса, эгер мен, къулунъ, сенинъ мераметинъни къазангъан олсам, мени Ехудагъа, баба-деделеримнинъ къабирлери олгъан шеэрге йибер. Мен шу шеэрни гъайрыдан къурайым.
Мен оларгъа джевап берип, шойле дедим: – Коклернинъ Алласы бизим ярдымджымыз оладжакъ. Бизлер де, Онынъ къуллары, къурмагъа башлайджакъмыз. Сизинъ исе Ерусалимде не пайынъыз, не акъкъынъыз оладжакъ, сизинъ адларынъыз да мында анъылмайджакъ.
Мен бойле дедим: «Я РАББИ, коклернинъ Алласы! Улу ве къоркъунчлы Алла! Сени севген ве эмирлеринъни беджерген адамларгъа Сен буюк севгинъни косьтересинъ ве васиетинъни сакълап къалдырасынъ!
Бинъбашы йигитнинъ къолундан тутып, оны бир четке чекти де: – Манъа не айтаджакъ эдинъ? – деп сорады.