18 Эй, Ашшур падишасы! Сенинъ ёлбашчыларынъ юкълай, мырзаларынъ раатлана, халкъынъ дагъларда дагъылды, оны топлайджакъ киши ёкъ.
О исе: – Чобансыз къалгъан къой-эчки сюрюси киби дагъларгъа дагъылгъан исраиллилерни корем. РАББИ дей: «Оларнынъ башлыгъы ёкъ, эр кес эвине эсен-аман къайтсын», – деди.
Вавилоннынъ башлыкъларыны, акъыллы адамларыны, виляет башлыкъларыны, акимлерини ве аскерлерини сархош этерим де, эбедий юкъугъа даладжакълар ве бир даа уянмайджакълар, – дей Падиша, Онынъ Ады – Ордулар РАББИсидир!
Онынъ ичюн Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Алласы, бойле дей: – Мына, Ашшурнынъ падишасыны насыл джезалагъан олсам, Вавилон падишасыны ве онынъ мемлекетини де ойле джезаларым.
О заман эр кес, артындан къувалангъан гъазель киби, чобансыз къой-эчкилер киби, озь халкъларына къайтаджакълар, озь топракъларына къачаджакълар.
Дюньянынъ падишалары ве буюклери, бинъбашылары, бай адамлары, къараманлары, къул ве азат олгъанлары къобаларда ве дагълардаки къаяларнынъ арасында сакъландылар.
Амма олар къызышкъанларында, Мен оларгъа байрам япып, эписини сархош этеджегим. Олар кейфленип, эбедий юкъугъа даладжакълар ве уянмайджакълар, – дей РАББИ.
– Эй, Вавилон къызы, тюш ашагъы, ерге отур! Эй, къасдийлилернинъ къызы, тахт ёкъ, топракъкъа отур! Эндиден сонъ санъа: «Назик, салтанатлы», – демейджеклер.
Олар къоркъу ве дешет тюбюнде къалсынлар! РАББИ! Сенинъ халкъынъ кечкендже, Озюнъе айырып алгъан халкъынъ кечкендже, олар къолунънынъ къудретинден таш дайын тильсиз олурлар.