5 О, озь батырларыны чагъыра, амма олар ёлунда сюрюнелер. Шеэр диварларына чыкъмагъа ашыкъалар, амма шеэр энди алкъагъа алынды.
Халкълар масхаралыгъынъ акъкъында эшиттилер, къычырувларынъ ер юзюни толдурды! Кучьлю аскерлер сюрюнди, ерге йыкъылдылар.
Эй, Ашшур падишасы! Сенинъ ёлбашчыларынъ юкълай, мырзаларынъ раатлана, халкъынъ дагъларда дагъылды, оны топлайджакъ киши ёкъ.
Атлылар чапа, къылыч парылдай, мызракълар ялтырай. Чокътан-чокъ олюлер, оба-оба джесетлер ята. Олюлернинъ сайысы ёкъ, адамлар юргенде, олюлерге сюрюне.
Вавилонгъа къаршы эписи окъчуларны чагъырынъыз! Онынъ чевресинде ордунен ерлешинъиз, андан кимсе къачып къуртулмасын. Ишлерине коре акъларыны беринъиз, о, насыл арекет эткен олса, онъа да айнысыны япынъыз. О, РАББИге, Исраильнинъ Азизине къаршы арсызлыкънен котерильди.
Софраны донаттылар, килимлерни джайдылар, ашап-ичип башладылар. «Эй, башлыкълар! Турунъыз, къалкъанларынъызны ягъланъыз!»
Олар не такъаттан кесиледжек, не йыкъыладжакъ, не юкъусырайджакъ, не де юкълап къаладжакъ. Къушакълары беллеринден тюшмейджек, аякъкъапларынынъ багълары йыртылмайджакъ.
Озенлерни токътаткъан къапулар ачыла, ве сарай йыкъыла.
Оларнынъ атлары леопардлардан тез, акъшам чыкъкъан къашкъырлардан вахшийдир. Атлар туякъларынен ерни ура, атлылары узакълардан келелер, авына атылгъан къартал киби, учып келелер.