11 Ниневе шеэри! Сенден чыкъкъан адам РАББИге къаршы яманлыкъ тюшюнир, ярамай огютлер берер.
Сизлер РАББИге къаршы нелер тюшюнесинъиз? О, эпинъизни бутюнлей ёкъ этеджек, ве беля бир даа текрарланмаз.
Онынъ янында бош, бозукъ адамлар топланды. Олар Сулейман огълу Реховоамгъа къаршы чыкътылар. Еровоам исе яш эди, онынъ юреги зайыф олды, ве о, оларгъа къаршы турып оламады.
Хизкия Алла акъкъында: «РАББИ бизни мытлакъ къуртарыр, бу шеэр Ашшур падишасынынъ къолуна тюшмез», – деп сизни ишандырмасын.
Шу ерде ярамай бир биньяминли адам – Бикрийнинъ огълу Шева бар эди. О, бору чалып: – Давутта бизим пайымыз ёкъ! Йишай огълунда мирасымыз ёкъ! Эй, исраиллилер, эр биринъиз озь чадырынъызгъа къайтынъыз! – деди.
Элийнинъ огъуллары ярамай адамлар эди, РАББИни урьмет этмей,
РАББИ манъа шойле деди: – Инсан огълу! Мына булар – ярамайлыкъ тюшюнген ве бу шеэрде ярамай акъыл огреткен адамлардыр.
Яманлыкъ япкъанларгъа беля олсун. Олар озь ятакъларында яманлыкъ тюшюне, сабасы кунеш ярыгъында оны беджерелер, буны япмагъа къолларынынъ кучю ете.