10 Олар сыкъ тикенлик ичинде къарышып къаладжакълар, сархош олгъандже шарап ичеджеклер. Оларнынъ эписи, къуру тобан киби, янып кетеджек.
Оларнынъ энъ яхшысы – когем киби, энъ адалетлиси – тикенли къорадан бетердир. Сенинъ къаравулларынъ бильдирген вакъыт келеята, джеза вакъты тез якъынлаша. Энди олар шашмалап къаладжакълар.
– Мына, фурун киби янгъан кунь келе. О вакъыт эписи къопайлар ве яманлыкъ япкъанлар тобан киби оладжакълар, ве келеяткъан кунь оларны якъаджакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Оларда не тамыр, не пытакъ къалдырылмайджакъ.
Сен де сархош оладжакъсынъ, сен де гизленип, душманларынъдан сакъланув ерини къыдыраджакъсынъ.
Ярамазлыкъ, атешке ошап, алевленди, тикенли чалыны ве кийик отларны ашап битире, ормандаки чалыларны якъа, тютюн бурум-бурум котериле.
Атеш тобанны, алев де пиченни якъып ёкъ эте; оларнынъ тамырлары да чюрюп, ёкъ олур, чечеклери куль киби авагъа савурылыр. Олар Ордулар РАББИсининъ Къануныны ред эттилер, Исраиль Азизининъ Сёзюнден вазгечтилер.
Вавилоннынъ башлыкъларыны, акъыллы адамларыны, виляет башлыкъларыны, акимлерини ве аскерлерини сархош этерим де, эбедий юкъугъа даладжакълар ве бир даа уянмайджакълар, – дей Падиша, Онынъ Ады – Ордулар РАББИсидир!
Амма олар къызышкъанларында, Мен оларгъа байрам япып, эписини сархош этеджегим. Олар кейфленип, эбедий юкъугъа даладжакълар ве уянмайджакълар, – дей РАББИ.
Мен гъазаплы дегилим, лякин къаршыма тикенлер ве кийик отлар чыкъса, оларгъа къаршы дженк этерим, бутюнлей якъып ташларым.
Къуртар мени, эй, Алла, сувлар джаныма къадар етти.
Авишалом йигитлерине: – Бакъынъыз, Амнон шарап ичип, тавланып башлагъанда, мен сизге: «Амнонны ольдюринъиз», – деп буюрарым. О вакъыт къоркъмайып, оны ольдюринъиз. Бу – меним сизге эмирим. Джесюр ве джесаретли олунъыз, – деп буюрды.
Авигаил Навалгъа къайтып кельди, бакъса, онынъ эвинде, падишанынъ эвинде киби, той кете, Навал шенълене, зиль сархош. Шунынъ ичюн Авигаил онъа сабагъадже бир шей айтмады.
РАББИге бинъ шукюрлер олсун! Низамнамелеринъни манъа огрет.
Мына, олар тобан киби, оларны атеш якъып битирди, озь джанларыны атештен къуртарамадылар. Не къызмакъ ичюн къор, не де къаршысында отурыладжакъ атеш къалмады.
«Келинъиз, мен шарап кетиририм, тойгъандже ички ичейик, ярын да бугунь киби оладжакъ, атта даа яхшы оладжакъ», – дейлер.
Халкъ тобан ерине ашлыкъ сапларыны джыймакъ ичюн, бутюн Мысыр топрагъында дагъылды.
Озь буюк улулыгъынъда Санъа къаршы чыкъкъанларны ёкъ эттинъ. Озь гъазабынъны ёлладынъ, ве о, оларны тобан дайын якъты.