Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Микъа 7:18 - Мукъаддес Китап

18 Сен киби башкъа Алла ёкъ. Сен адамларнынъ къабаатыны багъышлайсынъ, Сенинъ къысметинъни, халкънынъ къалгъанларыны къанунсыз ишлери ичюн джезаламайсынъ. Онынъ ачувынынъ сонъу бар, О, севгисини косьтермеге севе.

Gade chapit la Kopi




Микъа 7:18
80 Referans Kwoze  

Гуналарны багъышлагъан – Меним, тек Меним. Бир даа оларны акъылыма кетирмейджегим.


Къанунсыз япкъанларынъны, думан киби, къувдым, гуналарынъны, булут киби, къуваладым. Мен сени сатын алдым, шунынъ ичюн Манъа къайтынъыз.


О куньлерде ве о заманларда, – дей РАББИ, – Исраильнинъ къабаатыны къыдырсалар да, о, ич бир ерде олмайджакъ; Ехуданынъ гуналарыны къыдырсалар да, оларны тапамайджакълар. Мен сагъ къалдыргъанларымны багъышлайджагъым.


Джан-юректен оларгъа къуванаджагъым, чокъ эйилик этеджегим, оларны бу мемлекетте ерлештирип къавийлештиреджегим.


– Кет, бу сёзлерни шимальге илян эт. Айт ки: Эй, имансыз Исраиль! Арткъа къайт, – дей РАББИ. – Энди башынъа гъазабымны тюшюрмейджегим. Мен мераметлидирим, – дей РАББИ. – Ачувым эбедий олмаз.


РАББИ! Аллаларнынъ арасында Сен дайын ким бар? Мукъаддесликнен улу олгъан, макътавларгъа даима ляйыкъ олгъан, аджайип шейлер япкъан Сен дайын ким бар?


Сен гуналарымызны къаршынъа къойдынъ, гизли ишлеримизни юзюнънинъ ярыгъына чыкъарып къойдынъ.


Аллагъа айтынъыз: Сенинъ ишлеринъ не къадар къоркъунчлы! Буюк къудретинъ ичюн душманларынъ Санъа боюн эгеджек.


Адамларны сув ташкъыны киби алып кетесинъ, олар тюш киби, саба оськен откъа ошайлар. Саба отлар гуль ачып ешерир, акъшам исе солып, къуруп кетер.


Ерусалимден башлап, эписи халкъларгъа илян этиледжектир ки, Месихнинъ Адынен тёвбе этселер, гуналары багъышланаджакълар.


Топал халкъымны сагъ къалдыраджагъым, узакъларгъа сюргюн этильгенлерни кучьлю халкъкъа чевиреджегим. Шу куньден башлап, РАББИ оларгъа Сион дагъындан омюрбилля падишалыкъ япаджакъ.


Эй, Якъуп огъуллары! Сизлернинъ эпинъизни мытлакъа топлайджагъым, мытлакъа Исраильнинъ къалгъанларыны бирлештиреджегим, оларны къошта къой-эчкилерни киби, отлакъ ортасына сюрю киби къоярым. Олар шаматалы адам сюрюси оладжакълар.


Оларгъа шойле джевап бер: «Озюмнен ант этем, – дей РАББИ-ТААЛЯ. – Мен гунакярнынъ олюмини истемейим, амма онынъ ярамай ёлларындан къайтып, яшайджагъыны истейим. Къайтыныз! Озь яман ёлларынъыздан къайтынъыз! Исраиль халкъы, сиз ольмек керексинъизми?»


ве бойле деди: – Я РАББИ, Исраильнинъ Алласы! Юкъарыда коклерде ве ашагъыда ерде Сен киби Алла ёкътыр! Сен Сенинъ огюнъде темиз юрекнен юрген къулларынъ ичюн васиетинъни ве буюк севгинъни сакълайсынъ!


Ешуруннынъ Алласына ошагъан ёкъ! О, коклер устюнден санъа ярдымгъа Озь Шуретинде булутлар устюнде келе.


Мерамет косьтермеген адам мераметсизликнен суд этиледжек. Мерамет исе укюмден устюн келе.


– Сенинъ Алланъ РАББИ сеннен, Онынъ сени къуртармагъа кучю бар. О, сен ичюн къуванаджакъ, Озь севгисинен сени тынчландыраджакъ, пек къычырып санъа севинеджек».


Я РАББИ, Озь халкъынъа падиша таягъынен чобанлыкъ яп, Къармел дагъларында айры яшагъанларны, сенинъ мулькюнъ олгъан къойларынъны бакъ. Эвель-эзель олгъаны киби, олар Башан ве Гиладда отласынлар.


РАББИге дува этип, о бойле деди: – Я РАББИ! Даа мемлекетимде олгъанымда, бойле оладжагъыны билип тура эдим. Бунынъ ичюн де Таршишке къачтым. Сенинъ хайырсевер ве шефкъатлы, чокъ сабырлы ве мераметли олгъанынъны ве фелякет ёллайджагъынъа языкъсынаджагъынъны биле эдим.


О заман РАББИнинъ Адыны айтып чагъыргъан эр кес къуртуладжакъ. Сион дагъында Ерусалимде къуртулгъанлар топланаджакъ. РАББИ айткъаны киби, сагъ къаладжакъ адамлар РАББИ чагъыргъан халкъ оладжакъ.


Дава этеджегим эбедий дегиль, ачувланаджагъым эр вакъыткъа дегильдир. Ойле олса, Мен яраткъан эр джан ве эр рух такъаттан кесилир эди.


Сион акъкъында исе: “Бу адам ве шу адам о ерде догъгъан; Юдже Алла оны пекитир”», – дерлер.


Биз Рабби-Таалямызгъа къаршы чыкъкъан олсакъ да, О, мерамет этсин ве бизни багъышласын!


Даима ачувланаджакъсынъмы, аджеба? Гъазабынъ эбедий сюреджекми?» – демейджексинъми? Лафынъ бойле, амма хиянетлик эп япа бересинъ.


Ерусалим ичюн шенъленеджегим, халкъым ичюн къуванаджагъым. Анда ич агъламайджакълар, ич къычырмайджакълар.


Яман адам – озь ёлуны, беля кетирген киши – озь къара ниетлерини ташласын ве РАББИге, Алламызгъа, къайтсын. Рабби мераметли олып, оны багъышлайджакъ.


– Айдынъыз, – дей РАББИ, – давамызны бакъайыкъ. Гуналарынъыз къып-къырмызы олса биле, къар киби ап-акъ оладжакъсынъыз, ачыкъ къызыл олса биле, юнь киби бем-беяз этерим.


Онынъ шуретли Адына эр вакъыт шукюрлер олсун, бутюн ер юзю Онынъ шуретинен толсун! Амин! Амин!


бойсунмагъа истемедилер, Сенинъ оларгъа япкъан аджайип ишлеринъни акъылгъа кетирмедилер, боюнларыны эгмедилер ве инатланып, озьлерине башлыкъ къойдылар ве къуллукъ яшайышларына къайттылар. Лякин Сен – гуналарны багъышлагъан Алласынъ, эйилик япкъан ве аджыгъан, тез ачувланмагъан ве пек мераметлисинъ! Сен оларны къалдырмадынъ.


– Эфендим, эгер менден мемнюн олсанъ, ялварам, Эфендим, бизнен бар. Бу халкъ инат олса да, бизим джинаетлеримизнен гуналарымызны багъышла, ве биз Сенинъ мулькюнъ олайыкъ, – деди.


Алла онъа насыл джевап берди? – Мен Озюм ичюн Баал путуна тиз чёкмеген 7 000 адамны сакъладым.


Бизге къуванмакъ ве шенъленмек керек. Сенинъ бу къардашынъ олю эди – тирильди, гъайып олды – тапылды», – дей.


Агъыраякълы къадын огъул тапмагъандже, РАББИ Исраильни къалдыраджакъ. О вакъыт исраиллилернинъ къалгъан къардашлары оларгъа къайтып келеджек.


О, менден: – Амос, сен не коресинъ? – деп сорады. – Бир сепет пишкен мейваны, – деп джевап къайтардым мен. О заман РАББИ манъа: – Исраиль халкъымнынъ сонъу кельди. Бир даа оларны багъышламайджагъым, – деди.


РАББИ менден: – Амос, сен не коресинъ? – деп сорады. Мен: – Бир саркъманы, – дедим. Бунъа Рабби бойле деди: – Мына, Мен халкъым Исраильнинъ ортасына бир саркъма къояджагъым. Бир даа оларны багъышламайджагъым.


Эндиден сонъ кимсе бири-бирине, ич кимсе достуна: «РАББИни билинъиз», – деп акъыл огретмейджек, олар эписи, яшы-къарты, Мени биледжеклер, – дей РАББИ. – Мен оларнынъ къабаатларыны багъышлайджагъым, гуналарыны да бир даа акъылыма кетирмейджегим.


Узун ёлдан болдургъанда: «Умютим гъайып олды», – айтмадынъ. Эп даа такъат таптынъ, шунынъ ичюн кучьтен тюшмединъ.


– Мени кимге ошатаджакъсынъыз? Манъа ким тенъ? – дей Мукъаддес Олгъан.


РАББИни кимге ошатаджакъсынъыз? Онъа бенъзегенни тападжакъсынъызмы?


Юкъары эвлеринъден дагъларны суварасынъ, ер юзю ишлеринънинъ мейвасына тоя.


Омюр чокърагъы Сендедир; Сенинъ нурунъдан биз ярыкъ коремиз.


Якъупта беля корюнмей, Исраильде къаза тапылмай. РАББИ, оларнынъ Алласы – оларнынъ янындадыр, олар Оны озь Падишалары деп илян этип, Онъа боразанларда чалалар.


Эвед-Мелек падишанынъ эвинден чыкъып, падишагъа:


Огълан къызгъа эвленген дайын, огъулларынъ да санъа ойле эвленеджек. Киев келинге насыл къуванса, Алланъ да санъа ойле къуванаджакъ.


Эгер яхшылыкъ япсанъ, башынъны котермейсинъми? Яхшылыкъ япмасанъ, босагъанънынъ янына гуна ятмакътадыр. О, сени истей, сен исе онынъ эфендиси ол.


Сенинъ къулунъ ве Исраиль халкъы шу ерге бакъып дувалар окъугъанда, оларнынъ ялварувларыны эшит! Коклерден, Сен яшагъан еринъден эшит ве эшиткенинънен афу эт!


Сизлер РАББИге къайтсанъыз, сизинъ агъа-къардашларынъыз ве огъулларынъыз оларны эсир эткенлернинъ мераметини кореджеклер ве бу топракъкъа къайтып келирлер. РАББИ-Таалянъыз мераметли олып, эйилик эте. Сизлер Онъа къайтсанъыз, О, сизден юзь чевирмез.


Анда отургъанларнынъ ич бириси: «Мен хастам», – демейджек; анда яшагъан халкънынъ гуналары багъышланаджакъ.


Я РАББИм! Къарардан зияде ачувланма, къабаатымызны эбедий акъылынъда тутма. Бизге бакъ, эпимиз – Сенинъ халкъынъмыз!


Бирев макътанса, Мени анълагъанынен ве бильгенинен макътансын. Мен – РАББИм! Дюньяда севгинен яхшылыкъ этем, адалет ве догърулыкънен суд этем. Мен булардан разы олам, – дей РАББИ.


Эфраим къыйметли огълум дегильми, аджеба? Джан-юректен севген балам дегильми? Онъа къаршы чокъ кере айткъан олсам да, оны ич бир вакъыт унутмадым, онынъ ичюн ичим-багърым яна, онъа мерамет косьтеририм, – дей РАББИ.


Огюмде къазангъан бутюн гуналарындан ве эткен яманлыкъларындан оларны темизлейджегим; огюмде къазангъан гуналарыны ве Менден айырылгъанларыны багъышларым.


Мен яман бир кишининъ олюмини истейимми, аджеба? – дей РАББИ-ТААЛЯ. – Ёкъ, Мен онынъ ярамай ёлундан чевириледжегини ве яшайджагъыны истейим.


Эй, Исраиль! РАББИге, сенинъ Алланъа къайт! Къабаатларынъдан сен йыкъылдынъ.


РАББИ бойле дей: – Гуна устюне гуна къазангъанлары ичюн, эдомлыларны мытлакъа джезалайджагъым. Чюнки олар къардашлары исраиллилернинъ артындан къылычнен къувалады, мераметсиз олды, ачувына чыкъмагъа ёл берди, ве гъазабы сонъсуз эди.


Олар ят аллаларны терк этип, РАББИге хызмет этип башладылар. Бундан сонъ РАББИ исраиллилернинъ азап чеккенине бакъып оламады.


Бутюн дюнья Санъа бель букеджек, Санъа йыр йырлайджакъ, Адынъа чалгъы чаладжакъ! Сэла


Иште, буюк аджджылыкъ меним ичюн хайырлы олды. Сен джанымны олюм чукъурындан къуртардынъ, эписи гуналарымны четке ташлап аттынъ.


Япкъан гуналарынынъ бириси онъа къаршы анъылмайджакъ. О адалетли ве догъру ишлер япса, мытлакъа сагъ оладжакъ.


Оларны Менден узакълашмагъа истеклеринден тедавийлерим, джан-юректен оларны севеджегим, оларгъа къаршы ачувым ятышаджакъ.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite