Я РАББИ, бизни бутюнлей терк эткен олсанъ да, бизге къарардан зияде ачувлангъан олсанъ да, эвель куньлеримизни къайтар, бизни Озюнъе чевир, ве биз къайтармыз.
Турунъыз, эсен-аман, гъамсыз-къасеветсиз яшагъан халкъкъа къаршы чыкъынъыз, – дей РАББИ. – Оларнынъ не къапулары, не килитлери бар, олар озьлери яшайлар.
Мен оларны Мысырдан алып къайтараджагъым, Ашшурдан топлайджагъым, оларны Гилад топрагъына ве Ливангъа алып кетиреджегим, лякин оларгъа мында да еткендже ер тапылмайджакъ.