3 Эй, халкъым! Мен санъа не яптым? Санъа насыл агъырлыкъ эттим? Манъа джевап бер.
РАББИ дей ки: – Деделеринъиз Менде насыл акъсызлыкъ таптылар? Не ичюн Менден узакълаштылар, бош путларнынъ артындан кетип, озьлери де бош олдылар?
Эй, бугуньки несиль! РАББИнинъ сёзлерине къулакъ асынъыз! Исраиль ичюн Мен сахра киби эдимми? Къап-къаранлыкъ бир мемлекет олдыммы? Сонъ не ичюн халкъым: «Истеген еримизге кетемиз, энди Санъа къайтмайджакъмыз», – дей?
Мен къабаатлы олып догъдым, анам меннен юкке къалгъанда, мен гуналы эдим.
Энди биз билемиз, Къанун нени буюргъан олса, Къанунгъа коре яшагъанлар ичюн буюра. О вакъытта ич кимсе озюни акъламакъ ичюн бир сёз айтып оламаз ве Алланынъ огюнде бутюн дюнья къабаатлы оладжакъ.
Эй, халкъым! Акълынъа кетир: Моав падишасы Балакъ сизге къаршы нелер тюшюнди? Беорнынъ огълу Белам онъа насыл джевап берди? Шиттимден Гилгалгъа къадар не олды? Мен, РАББИ, сизге ишанчлыгъымны косьтердим.
Тур, эй, Алла, ер юзюни укюм эт, бутюн халкълар Сенинъкидир!
Сенинъ тилинъ олюм кетирмеге ниетлене, о, – кескин устра киби, сенинъ ичинъ къара.
Юзюм багъым ичюн даа нелер япмакъ кереким? Мен япмагъан шей къалдымы? Яхшы юзюм береджегини беклегенимде, не ичюн о, кийик экши юзюмни берди?