11 Шимди чокъ халкъ санъа къаршы чыкъты ве: «Сион арамлансын, козьлеримиз де бунъа бакъып тойсун», – дейлер.
Къардашынъ белягъа огърагъан куню онъа къара къуванчнен бакъмагъайдынъ; Ехуда огъуллары ёкъ этильген куню кульмегейдинъ; онынъ агъыр кунюнде агъыз кермегейдинъ.
Бунынъ эписини душманым кореджек, манъа: «Къайда РАББИ, сенинъ Алланъ?» – деп айткъан душман утанаджакъ. Оны, сокъакътаки чамур киби, таптайджакълар, козьлерим буны корип тояджакъ.
Цидкия докъузынджы йыл падишалыкъ эткенде, онунджы айынынъ онунджы кунюнде Вавилон падишасы Невукъаднеццар бутюн ордусынен Ерусалимге кельди ве оны сарып алды. Шеэрнинъ чевре-четине уджюм обаларыны обалады.
РАББИге мен умют багъладым, джаным да Онъа умют багълады; Онынъ сёзюне ишандым.
Амма Ашшур башкъа ишлерни япмагъа да тюшюнир, башкъа ниетлерининъ артындан кетер, чокъ миллетлерни де гъайып этип, ёкъ этмеге юрегинде истер.
Вай-вай-вай! Чокъ халкъларнынъ шаматасы! Олар денъиз дайын шувулдайлар. Къабилелер окюре! Олар кучьлю сувлар киби окюрелер!
Ариэлге къаршы дженк эткенлер, онъа ве онынъ къалелерине къаршы чыкъкъанлар, оны сыкъкъан сайысыз халкълар гедже корьген тюш дайын оладжакълар.
Шунынъ ичюн РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: «Эй, Тир, Мен санъа къаршы чыкъаджагъым. Денъизнинъ далгъалары насыл котерильсе, ойле де Мен чокъ халкъларны санъа къаршы котереджегим.
Не де бахтлыдыр Сенинъ эвинъде яшагъанлар! Олар токътамайып Сени макътайджакълар! Сэла
РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – Эвель заманлардан берли Мен къулларым Исраиль пейгъамберлери ярдымынен сенинъ акъкъынъда айта эдим. Олар о заманларда сени исраиллилерге къаршы ёллайджагъым акъкъында пейгъамберлик эте эдилер.
О куню Ерусалимни бутюн къабилелер ичюн агъыр бир таш япаджагъым. Оны котермеге тырышкъан эр кеснинъ кобеги мытлакъа тюшеджек. Ер юзюнинъ бутюн миллетлери Ерусалимге къаршы бирлешеджек.