4 Олар РАББИден ярдым истейджек, амма О, оларгъа джевап бермейджек, олар яманлыкъ япкъанлары ичюн, олардан бетини чевиреджек.
Къолларынъызны Манъа узаткъанларынъызда, сизни корьмейим деп, козьлеримни къапатаджагъым. Дуваларынъызны чокълаштыргъанынъызда, эшитмейджегим. Ольдюрген адамларнынъ къанындан къолларынъыз къырмызы.
О заман мени чагъыраджакълар, лякин мен эшитмейджегим, саба-танъдан мени къыдыраджакълар, лякин тапалмайджакълар.
Шунынъ ичюн Меним ачувым оларгъа тёкюледжек! Оларны аджымам, мерамет этмем. Къулакъларыма чокъ къычырсалар биле, оларны динълемем!
Мерамет косьтермеген адам мераметсизликнен суд этиледжек. Мерамет исе укюмден устюн келе.
Шу куню чокъ адамлар Манъа: «Раббим, Раббим! Биз Сенинъ Адынънен пейгъамберлик этмедикми? Сенинъ Адынънен джинлерни къувып чыкъармадыкъмы? Сенинъ Адынънен чокъ аджайип шейлер япмадыкъмы?» – дейджеклер.
Яман адамларнынъ башына исе беля! Эткен ишлери ичюн къазангъанларыны кореджек.
Биз билемиз ки, Алла гуналы адамларны динълемей. Ким Алладан къоркъып, Онынъ истегенини беджерсе, Алла тек оны динълей.
Эв Саиби турып къапуны къапаткъанда, сиз тышарыда къалып: «Рабби! Бизге ачып бер!» – деп къапуны такъылдата башлайджакъсыз. Лякин О сизге: «Ким ве къайдан олгъанынъызны бильмейим», – деп джевап береджек.
Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Мен чагъыргъанда, олар динълемеди. Шунынъ ичюн де олар Мени чагъыргъанда, Мен оларны динълемедим.
Олар къасдийлилернен дженк этмеге кетелер, амма оларнынъ эвлери мевталаргъа толаджакълар, Мен оларны ачув ве гъазапнен ураджагъым. Бутюн эткен яманлыкълары ичюн, Мен юзюмни шеэрден чевирдим.
пейгъамберлер ялан пейгъамберлик этелер, оларнынъ ярдымынен руханийлер башлыкъ этелер, халкъым да буны бегене. Амма сонъунда не япаджакъсынъыз?
Къанунгъа къулакъ асмагъан адамнынъ дувасы да пистир.
Сонъра озюнъизге сечип алгъан падишанынъ зорбалыгъындан инъильдеп башларсынъыз. РАББИ исе шу куню сизге джевап бермез.
Башына беля кельгенде, Алла онынъ ярдымгъа чагъыргъаныны эшитирми?
Алла керчектен бош лафны эшитмез, Къудретли онъа къулакъ асмаз.
Онынъ ичюн РАББИ бойле дей: Бакъынъыз! Мен башларына беля тюшюреджегим, ве олар ондан къуртулып оламайджакълар. Менден ярдым истейджеклер де, Мен оларны эшитмейджегим.
– Ораза тутаджакълар, лякин къычырувларыны эшитмейджегим. Бутюнлей якъыладжакъ къурбанларны ве ашлыкъ бахшышларыны кетиреджеклер, амма олардан разы олмайджагъым. Оларны къылычнен, ачлыкънен ве ольдюриджи хасталыкънен ёкъ этеджегим.
Гизли шейлерни бильгенлер утанаджакъ, фалджылар масхара оладжакъ. Оларнынъ эписи агъызларыны къапатаджакъ, РАББИден оларгъа ич бир джевап олмайджакъ.
Бутюн ер исе халкъларнынъ япкъанлары, оларнынъ ишлери ичюн бакъымсыз сахрагъа чевириледжек.