8 Шунынъ ичюн мен окюр-окюр агълайджагъым, чыплакъ ве ялынаякъ юреджегим, шакъал киби улуйджагъым, байкъуш киби къычыраджагъым.
Онынъ ичюн айттым: «Быракъынъыз мени, аджджы-аджджы агълайым, манъа юрек бермеге ашыкъманъыз, халкъым гъайып олды да!»
Сиондан агълав сеси эшитиле: «Бизим эр шейимиз тутып алынды, буюк масхара олдыкъ. Мемлекетимизни ташлап кетемиз, эвлеримиз йыкъылды».
Дагълар ичюн агълап къычыраджагъым, чёль отлакълары ичюн аджджы агълайджагъым, олар толусынен янып биткендир, олардан кимсе кечмей. Айванларнынъ манърагъаны эшитильмей, эм кок къушлары, эм кийик айванлар эр кес къачып кетти.
Ах, башым сув олса, козьлерим де козьяш чокърагъы олса эди, гедже-куньдюз халкъымнынъ ольдюрильгенлери ичюн агълар эдим.
Ах, ичим-багърым, ичим-багърым! Юрегим яна, юрегим сызлай, сусып оламайым! Джаным боразан сесини, дженк давушларыны эшите!
Шунынъ ичюн белимни аджджы агъры тутты, дерди туткъан къадын киби, дерттен чекишем. Эшиткенимден мен пек кедерлендим, корьгенимден пек къасеветлендим.
Онынъ ичюн Язер акъкъында, Сивмадаки юзюмлик артындан агълайджагъым. Хешбон ве Элале шеэрлери, сизинъ акъкъынъызда козьяш тёкеджегим! Юзюм джыйылгъан вакътында, оракъ мевсиминъде шенъли къуванч ёкъ да!
Анда кийик айванлар яшайджакъ, эвлерини байкъушлар толдураджакъ, анда девекъушулар ерлешеджек, теке шейтанлары секиреджек.
РАББИ догъру арекет эте, бутюн эзильгенлерни адалетли укюм эте.
Шакъалларгъа – къардаш, девекъушуларгъа – дост олдым.
Сонъ урбаларыны чыкъарып, Смаил огюнде пейгъамберлик япты, бутюн кунь ве геджеси чыплакъ ятты. Шунынъ ичюн: «Шаул да пейгъамберлерденми?» деген айтым пейда олды.
Сарайларында сыртланлар, байрам эвлеринде шакъаллар увулдайджакъ. Шу заман якъынлаша, шу куньлер тез келеджеклер.
Эй, къасеветсизлер, къалтыранъыз! Эй, къайгъысызлар, титренъиз! Урбаларынъызны чыкъарынъыз, союнынъыз, белинъизге чувал токъумасыны багъланъыз.
– Инсан огълу! Мысыр халкъы ичюн агъла, оларны ве намлы халкъларнынъ къызларыны ашагъы дюньягъа, мезаргъа кеткенлернен берабер ат.
Шу куню адамлар сизни мыскъыллайджакъ, устюнъизден шойле агълав йырынен куледжеклер: «Бизни парчаладылар, халкъымызнынъ топрагъы башкъаларгъа берильди. О, энди кери къайтарыладжакъмы? Бизим тарлаларымыз саткъынларгъа пай этильди!»
Хизкия 14-юнджи йыл падишалыкъ эткенде, Ашшур падишасы Санхерив Ехуданынъ бутюн пекитильген шеэрлерине къаршы чыкъып, оларны алды.
Мордекъай эр олып кечкен шейни бильген сонъ, озь урбаларыны йыртты, устюне чувал токъумасыны кийди, озь башына куль септи, шеэрнинъ меркезине барды ве къычырып аджджы сеснен агълап башлады.