4 Иса онъа: – Сакъын, буны кимсеге айтма! Лякин барып, озюнъни руханийге косьтер ве Муса буюргъан бахшышны кетирип бер; о, эписине шаатлыкъ олсун, – деди.
Оларны корьген Иса: – Барып, озьлеринъизни руханийлерге косьтеринъиз, – деди. Олар даа ёлда олгъанда, лепрадан темиз олдылар.
Иса онъа кимсеге бир шей айтмамакъны буюрды ве: – Руханийге бар, о сени бакъсын да, тедавийленгенинъ ичюн, Муса буюргъан бахшышны бер, о, эписине шаатлыкъ олсун, – деди.
Иса: – Бу аджайип шей акъкъында кимсеге айтманъыз, – деп буюрды. Амма О, не къадар: «Айтманъыз», – десе де, халкъ даа чокъ айтып юре эди.
Сокъурларнынъ козьлери ачылды. Иса исе оларгъа къатты сеснен тенбиелеп: – Буны ич кимсе бильмесин! – деди.
Эгер бир ернинъ адамлары сизни къабул этмеселер ве динълемеселер, шу ерден чыкъаяткъанда, аякъларынъыздан тозны къакъып кетинъиз. Бу, оларгъа къаршы шаатлыкъ олур, – деди Иса.
Иса исе оларгъа: – Буны кимсе бильмесин, – деп, къатты эмир этти. Къызчыкъкъа да аш берильмесини буюрды.
Дагъдан тюшкенде, Иса шегиртлерине: – Инсан Огълу олюлерден тирильмегендже, мында корьген шейлерни кимсеге айтманъыз, – деп буюрды.
Меним Адым ичюн сизни акимлер ве падишаларнынъ алдына алып бараджакълар. Сиз оларнынъ огюнде ве Алланы бильмеген халкъларнынъ огюнде Меним шаатларым оладжакъсыз.
Сакът олунъыз, эйи ишлеринъизни адамларнынъ огюнде, олар сизни корьсюн деп, япманъыз. Акис алда Коклердеки Бабанъыздан мукяфат алып оламазсыз.
Мени, Алланынъ Къануныны я да Пейгъамберлернинъ Языларыны ёкъ этмек ичюн кельди, деп тюшюнменъиз. Мен оларны ёкъ этмек ичюн дегиль, беджермек ичюн кельдим.
Озь догърулыгъы ичюн РАББИ Къанунны юксельтмеге ве шуретлемеге истеди.
Мен Озь шуретимни къыдырмайым. Лякин Башкъасы бар, О шуретини къыдыра ве суд эте.
Ким озь адындан лаф этсе, озюне шурет истей. Ким Оны Ёллагъангъа шурет истесе, О, акъикъийдир, ве Онынъ юрегинде инсафсызлыкъ ёкъ.
Мен адамлардан шерефни къабул этмейим.
О вакъыт Меним акъкъымда шаатлыкъ этерсиз.
Бундан сонъ Иса шегиртлерине Озю акъкъында кимсеге айтмагъа кесен-кес ясакъ этти.
Сонъ Иса шегиртлерине Озюни Месих олгъаны акъкъында кимсеге айтмагъа кесен-кес ясакъ этти.
Иса онъа джевап берип: – Шимди шай олсун, бизге Алланынъ истегенини япмакъ керек, – деди. Ягъя разы олды.
Сизлер козь-къулакъ олунъыз. Сизни махкемеге береджеклер, синагогаларда котеклейджеклер. Мен ичюн сизни акимлер ве падишаларнынъ алдына турсатып, Мен акъкъымда шаатлыкъ яптыраджакълар.
ве урбада, териде, орьме я да токъума безде, териден япылгъан насылдыр шейде ешильтим я да къырмызылы леке корюльгенде, бу – кечиджи куфтир. Шу шейни руханийге косьтермек керек.
Амма Иса, Озю ким олгъаныны бильдирмеге кесен-кес ясакъ эте эди.
Дагъдан тюшкенде, Иса оларгъа: – Инсан Огълу олюлерден тирильмегендже, корьген шейлеринъизни ич кимсеге айтманъыз, – деп буюрды.
Чокъ адамнынъ ичинден джинлер чыкъып: «Сен Алланынъ Огълусынъ!» – деп къычыра эдилер. Иса оларны сусмагъа меджбур этти, буны айтмагъа ясакъ этти. Олар исе, О, Месих олгъаныны биле эдилер.
Къызнынъ ана-бабасы шашып къалдылар. Иса исе оларгъа олып кечкен вакъиа акъкъында ич кимсеге айтмамакъны буюрды.
Иса буларны бир кимсеге айтмагъа ясакъ этти.