3 Онынъ янына Сынавджы кельди де: – Эгер Сен Алланынъ Огълу олсанъ, айтчы, бу ташлар отьмек олсунлар! – деди.
Шунынъ ичюн мен даа беклеп оламайып, ёлдан уруджы сизни ёлдан урмадымы, бизим ишимиз бошуна кетмедими, деп, иманынъызнынъ алыны бильмек ичюн къардашымны ёлладым.
Башынъа тюшеджек азаплардан къоркъма. Мына, Шейтан сизлерни сынамакъ ичюн, аранъыздан базыларны алып, тюрьмеге ташлайджакъ, ве он кунь къадар сиз азап чекеджексиз. Ольгендже садыкъ къал, ве о вакъыт Мен санъа яшайыш берерим, о, санъа тадж дайын олур.
Коклерден: – Бу – Меним севимли Огълумдыр! Мен Ондан разым! – деген сес эшитильди.
Аранъызда ич бир ороспу я да Исавгъа ошагъан имансыз адам олмасын. Исав бир чанакъ аш ичюн биринджи огъул акъкъыны сатты,
Исраиллилер оларгъа: – Ах, эгер биз къазан-къазан этлер янында отургъанымызда, тойгъандже отьмек ашагъанымызда, Мысыр топрагъында РАББИнинъ къолундан ольген олсакъ! Сиз бизлерни, бутюн бу джемаатны бу сахрагъа ачлыкътан ольдюрмек ичюн, кетирдинъиз, – дедилер.
ве бирден Иса Алланынъ Огълу олгъаны акъкъында синагогаларда огретип башлады.
Сонъ Шейтан Оны Ерусалимге алып кельди ве Алла Сарайынынъ тёпесине турсатып: – Эгер Сен Алланынъ Огълу олсанъ, Озюнъни бу ерден ашагъа ташла.
Шейтан Онъа: – Эгер Сен Алланынъ Огълу олсанъ, мына бу ташкъа айт, отьмек олсун, – деди.
Къайыкътаки шегиртлер исе Исагъа бель букип: – Керчектен де Сен – Алланынъ Огълусынъ! – дедилер.
Симон Пётр джевап берип: – Сен – Месихсинъ, Тири Алланынъ Огълусынъ! – деди.
Иса индемеди. Баш руханий Онъа: – Тири Алланынъ огюнде Сени емин эттирем, бизлерге айт, Месих, Алланынъ Огълу – Сенсинъми? – деди.
Алланынъ Огълу Иса Месих акъкъында Къуванчлы Хабернинъ башланувы. Ешая пейгъамбер китабында Алланынъ бойле сёзлери язылгъан: Мына, Мен Сенинъ огюнъден хаберджимни ёллайым. О, сенден эвель барып, Сенинъ ёлунъны азырлайджакъ.
Джинлер исе Оны корьгенде, ерге йыкъылып: – Сен – Алланынъ Огълусынъ, – деп къычыра эдилер.
бар сесинен ялварды: – Эй, Иса, Юдже Алланынъ Огълу, менде не ишинъ бар? Алланынъ акъкъы ичюн, мени къыйнама!
Мелек онъа: – Санъа Мукъаддес Рух энеджек, сени Юдже Алланынъ къудрети къаплайджакъ. Шунынъ ичюн сенден догъаджакъ Бала азиз оладжакъ, Оны «Алланынъ Огълу» деп адландыраджакълар.
Чокъ адамнынъ ичинден джинлер чыкъып: «Сен Алланынъ Огълусынъ!» – деп къычыра эдилер. Иса оларны сусмагъа меджбур этти, буны айтмагъа ясакъ этти. Олар исе, О, Месих олгъаныны биле эдилер.
О вакъыт эписи бирден: – Демек, Сен Алланынъ Огълусынъмы? – деп сорадылар. – Мен О экенимни озюнъиз айтасыз, – деди оларгъа Иса.
Энди мен корьдим ве шаатлыкъ эттим: мына бу Адам – Алланынъ Огълудыр.
О вакъыт Натанель: – Равви, Сен Алланынъ Огълусынъ, Исраильнинъ Падишасысынъ! – деди.
Иса о адамнынъ къувып чыкъарылгъаныны эшитип, оны къыдырып тапты. – Сен Алланынъ Огълуна иман этесинъми? – деп сорады ондан. О адам Исагъа:
Шу исе, Иса – Месих, Алланынъ Огълу олгъанына инанынъыз деп ве инанып, Онынъ Адындан аятны алынъыз деп, язылгъандыр.
Алланынъ Огълу Иса Месих де «эбет», де «ёкъ» демей эди. Онынъ акъкъында сизге мен, Силуан ве Тимотей бильдиргенимизге коре, Онда тек «эбет» бар.
ве энди мен яшамайым, лякин меним ичимде Месих яшай. Шимди беденде яшасам да, мени севген ве мен ичюн Озюни берген Алланынъ Огълуна иманым ярдымынен яшайым.
Коклерден Аллагъа кечип кеткен Иса, Алланынъ Огълу, бизим буюк баш руханийимиз олгъаны ичюн, иманымызны къатты тутайыкъ.
О, анасыз, бабасыз, сойларнынъ джедвелисиз. Омрюнинъ не башланувы, не сонъу бар. О, Алланынъ Огълу киби, эбедий руханийликте булуна.
Гуна ичинде яшагъан адам – Шейтандандыр. Шейтан башындан берли гуна япып тура. Алланынъ Огълу исе Шейтаннынъ ишлерини ёкъ этмек ичюн пейда олды.