41 – Сынавдан кечмек ичюн, козь-къулакъ олып, дува окъунъыз. Рух джесюр, беден исе такъатсыз!
Оларгъа: – Сиз не ичюн юкълайсыз? Къана турынъыз да, сынавдан кечмек ичюн, дува окъунъыз, – деди.
– Сынавдан кечмек ичюн, козь-къулакъ олып, дува окъунъыз! Рух джесюр, беден исе такъатсыз!
Эр тюрлю дува ве ялварувларнен, эр вакъыт Рухнен дува окъунъыз. Буны акъылынъызда тутып, бутюн азизлер ичюн эр вакъыт гъайретнен ялварынъыз.
Бизге ёлдан урулмагъа берме, яманлыкътан къорчала.
Шу себептен эр вакъыт козь-къулакъ олып турунъыз. Бу келеджек мусибетлерден къуртулмагъа кучь тапмакъ, Инсан Огълунынъ алдында турмагъа ляйыкъ олмакъ ичюн, эр вакъыт дува окъунъыз.
– Мына, Мен, хырсыз киби, апансыздан келем! Не де бахтлыдыр уяныкъ олгъан адам! Эгер о, урбасыны сакълап турса, чыплакъ юрмейджек, айып ерлери корюнмейджек.
Юкъламанъыз, иманда къатты турунъыз, джесюр ве кучьлю олунъыз.
Айыныкъ ве козь-къулакъ олунъыз. Душманынъыз Шейтан, окюрген арслан киби, юре ве биревни ютмакъ ичюн къыдыра.
Башынъызгъа кельген сынавлар – адий инсаний сынавлардыр. Алла ишанчлыдыр, О, кучюнъизден зияде сынавгъа тюшмеге ёл бермез, амма сынав вакътында агъыр вазиеттен чыкъаргъан ёлны косьтерир.
Бундан анълашыла ки, иманлыларны сынавлардан насыл къуртармагъа, джезагъа суд этильген инсафсызларны исе джеза кунюнедже насыл сакъламагъа Рабби биле.
Бунынъ ичюн эр заман азыр олунъыз. Раббинъиз не заман келеджегини бильмейсинъиз.
Сен Меним сабыр этмеге буюргъанымны беджердинъ, шунынъ ичюн Мен сени бутюн ер юзюнде яшагъанларны сынамакъ ичюн келеджек белядан сакъларым.
Эр шейнинъ сонъу якъындыр. Шунынъ ичюн акъыллы олмакъ ве, дува окъумакъ ичюн, айыныкъ олунъыз.
О ерге кельгенде, Иса оларгъа: – Сынавдан кечмек ичюн, дува окъунъыз, – деди.
Месихнинъкилер озь беденини яман арзуларнен ве истеклернен берабер хачкъа мыхлап къойдылар.
Беденимни къыйнайым, оны озюме къул япам, башкъаларыны огреткенимнен, озюм ляйыкъсыз олып къалмайым.
Бойлеликнен, эр вакъыт козь-къулакъ олунъыз, чюнки не кунюни, не саатини билесиз.
О, янында олгъан адамларгъа: – Джаным сыкъылып, олю гъамынен тола. Мында къалынъыз ве Меннен берабер козь-къулакъ олунъыз, – деди.
Къайгъымда мен РАББИден имдат истедим, ве О манъа джевап берди.
Къанун, адамларнынъ кучьсюзлигинден кучьсюз олды. Шунынъ ичюн Алла Озь Огълуны ёллады, Оны гунакяр адамгъа ошатып, гуна ичюн къурбан этти ве бедендеки гунаны ёкъ этти.
Гуналарымызны багъышла, чюнки биз де озюмизге къаршы гуна япкъан эр бир адамны багъышлаймыз. Бизге ёлдан урулмагъа берме, – деди.
Ташлар арасында олгъанлар – сёзни эшитип къуванчнен къабул эткен адамлар. Лякин олар тамыр атмагъанлары ичюн, бир вакъыткъа къадар инаналар, сынав куньлеринде исе ёлундан къайталар.