2 Тылсымджы алимлер: – Янъы догъгъан еудийлернинъ Падишасы къаерде? Биз шаркъта Онынъ йылдызыны корьдик, шунынъ ичюн Онъа бель букмеге кельдик, – дедилер.
Оны корем, амма шимдилик дегиль. Онъа бакъам, амма О, якъында дегиль. Якъуптан бир йылдыз чыкъаджакъ, Исраильден бир таякъ юкселеджек. О, моавлыларнынъ кенарларыны бозаджакъ, Шетнинъ огъулларыны бутюнлей ёкъ этеджек.
– Мына, бойле куньлер келеята ки, Мен Давутнынъ эвлядыны, Инсафлы Пытакъны юксельтеджегим, – дей РАББИ. – Падиша падишалыкъ этмеге башлайджакъ. О, акъыллы олып, ер юзюнде адалетнен суд этеджек.
– Мен, Иса, иманлылар джемиетлериме бу хаберни айтмагъа сизге Озь мелегимни ёлладым. Мен – Давутнынъ тамырым ве несилим, ярыкъ танъ йылдызым.
Эй, Сион къызы, чокъ къуван! Къуванчтан къычыр, эй, Ерусалим къызы! Мына, сенинъ падишанъ санъа келе! О, къабаатсыз. О, къуртарув бере. О, алчакъгонъюлли, эшек устюнде, эшек баласы устюнде отура!
Халкълар ярыгъынъа келеджек, устюнъден догъгъан парылдыгъа падишалар топлашаджакъ.
– Демек, Сен Падишасынъмы? – деди Пилат. – Буны сен озюнъ айтасынъ, – деди Иса. – Мен акъикъат акъкъында шаатлыкъ этмек ичюн догъдым ве шу макъсатнен дюньягъа кельдим. Ким акъикъат тарафында олса, Меним сесимни эшите.
Бундан гъайры, Алла Озь Биринджи Огълуны дюньягъа алып кирсеткенде, даа дей ки, Алланынъ эр бир мелеклери Онъа ибадет этсин.
Исанынъ башы устюне: «Бу – еудийлернинъ Падишасы» деген язы бар эди.
Пилат Исадан: – Еудийлернинъ Падишасы Сен оласынъмы? – деп сорады. Иса онъа джевап берип: – Буны сен озюнъ айтасынъ, – деди.
«Мен Падишаны сайлап, мукъаддес Сион дагъымда оны ерлештирдим», – дейджек.
Шунынъ ичюн, адамларнынъ эписи Бабаны урьмет эткени киби, Огълуны да урьмет этсинлер. Огълуны урьмет этмеген адам исе Оны ёллагъан Бабаны да урьмет этмей.
О вакъыт Натанель: – Равви, Сен Алланынъ Огълусынъ, Исраильнинъ Падишасысынъ! – деди.
– Раббининъ Ады иле Келеяткъанны, Падишаны шуретленъиз! Кокте барышыкъ, юкъары Коклерде – шерефлер олсун! – дедилер.
Бугунь Давутнынъ Шеэринде сизинъ Къуртарыджынъыз догъды. О – Месих, Раббидир! – деди.
Лякин РАББИге, оларнынъ Алласына, ве Мен береджек Давут падишагъа хызмет этеджеклер.
«Токътанъыз да, билинъиз: Мен – Аллам. Халкълар арасында Мени юксельтеджеклер, ер юзюнде Мени юксельтеджеклер».
О вакъыт адам: – Иман этем, Рабби! – деди де, Исанынъ огюнде озюни ерге ташлады.
Пилат: «Назаретли Иса, еудийлернинъ Падишасы» деп яздырды да, языны хачнынъ тёпесине астырды.
Пальма терегининъ пытакъларыны алып, Оны къаршыламагъа чыкътылар ве кучьлю сеслернен къычырып башладылар: – Аллагъа шукюр! Раббининъ Ады иле Келеяткъанны, Исраильнинъ Падишасыны шуретленъиз!
Иса исе акимнинъ огюнде турды. Аким Ондан: – Еудийлернинъ Падишасы Сен оласынъмы? – деп сорады. – Буны сен озюнъ айтасынъ, – деди онъа Иса.
Тома Исагъа: – Меним Раббим ве меним Аллам! – деп джевап берди.
Сион къызына айтынъыз: – Мына, Озю алчакъгонъюлли, яш эшекнинъ ве юк ташыгъан эшекнинъ баласы устюнде янынъа сенинъ Падишанъ келе.
Буны эшиткен Ирод падиша ве онен берабер бутюн Ерусалим де буюк къасеветке тюшти.