4 – Алла: «Ана-бабанъны урьмет эт» ве «Бабасыны я да анасыны къаргъагъан адам ольдюрильсин», – деди.
РАББИ-Таалянъ санъа берген ер юзюнде яшагъан куньлеринъ узун олсун деп, бабанъны ве ананъны урьмет эт.
Ана-бабасыны къаргъагъан адам мытлакъа ольдюрильсин, чюнки о, ана-бабасыны къаргъады. О, озю озь олюминде къабаатлыдыр.
Ким бабасыны я да анасыны къаргъаса, ольдюрильсин.
Алланъ олгъан РАББИ эмир эткени киби, бабанъны ве ананъны урьмет эт. Сонъ яшайышынъ узун оладжакъ, ве Алланъ олгъан РАББИ санъа береджек топракъта эр ишинъ онъундан келеджек.
Санъа омюр берген бабанъны динъле, ананъ къартайгъан сонъ, оны унутма.
Эр кес ана-бабасына сайгъы бильдирсин. Раатлыкъ куньлеримни тутунъыз. Мен – РАББИм, сизинъ Алланъыз.
ана-бабанъны урьмет эт ве якъын адамны озюнъни севгенинъ киби сев, – деди.
Балалар, Раббиге инанып, ана-бабанъызны динъленъиз. Бу, догърудыр.
Ана-бабасыны къаргъагъан адамнынъ чырагъы гедже къаранлыгъынен сёнер.
«Ана-бабасыны урьмет этмеген адамгъа лянет!» Бутюн халкъ: «Амин!» – десин.
Демек, биз иман ярдымынен Къанунны ёкъ этемизми? Асыл ёкъ! Иман ярдымынен биз Къанунны къавийлештиремиз.
Бабасыны мыскъыллагъан ве анасынынъ сёзюни динълемеген адамнынъ козюни вадийдеки къаргъалар чокъуп чыкъараджакъ, о, къартал балаларына аш олур.
Иса исе деди: – Козюмден ёкъ ол, Шейтан! Алланынъ Китабында бойле язылгъан: Раббинъе Алланъа белинъни бук, тек Онъа ибадет эт.
Къанунда ве Алланынъ сёзлеринде догърусыны къыдырынъыз. Эгер адамлар буларгъа коре айтмасалар, оларда ярыкъ ёкътыр!
Иса оларгъа джевап берип: – Я сизлер озь урф-адетинъиз ичюн Алланынъ эмирини не ичюн бозасыз? – деди.
Амма сиз: «Ким бабасына я да анасына: “Меним санъа береджек олгъан ярдымым Аллагъа багъышлангъан бахшыш”, – десе,