26 Иса оны эвине ёллагъанда: – Койге кирме, – деди.
Иса онъа: – Сакъын, буны кимсеге айтма! Лякин барып, озюнъни руханийге косьтер ве Муса буюргъан бахшышны кетирип бер; о, эписине шаатлыкъ олсун, – деди.
Иса, сокъурнынъ къолундан тутып, койнинъ ичинден алып чыкъты. Козьлерини тюкюриклеп, къолларыны онынъ башына къойды да: – Бир шейлер коресинъми? – деп сорады.
Иса: – Бу аджайип шей акъкъында кимсеге айтманъыз, – деп буюрды. Амма О, не къадар: «Айтманъыз», – десе де, халкъ даа чокъ айтып юре эди.
Иса исе оларгъа: – Буны кимсе бильмесин, – деп, къатты эмир этти. Къызчыкъкъа да аш берильмесини буюрды.
амма Озю акъкъында кимсеге бир шей айтмагъа ясакъ этти.
Сокъурларнынъ козьлери ачылды. Иса исе оларгъа къатты сеснен тенбиелеп: – Буны ич кимсе бильмесин! – деди.
Иса даа бир кере кёрнынъ козьлерине къолларыны тийгизди. Кёр дикъкъатнен бакъып, эр шейни ачыкъ коре башлады. О энди бутюнлей тедавийленди.
