22 Иса Бетсайда коюне кельгенде, Онынъ алдына бир кёр адамны кетирип, онъа тийгенини истедилер.
– Сенинъ алынъ беля, эй, Хоразин! Сенинъ алынъ беля, эй, Бетсайда! Сизлерде олгъан аджайип шейлер Тир ве Сидон шеэрлеринде олгъан олса, олар чокътан чувал токъумасына сарылып, устьлерине куль сепип, тёвбе этер эдилер.
Бундан сонъ, Иса шегиртлерине, тез-тез къайыкъкъа отурып, Ондан эвель гольнинъ къаршы ялысындаки Бетсайда шеэрине кечмеге буюрды. Озю исе адамларны йибереджек эди.
Сенинъ алынъ беля, эй, Хоразин! Сенинъ алынъ беля, эй, Бетсайда! Сизлерде олгъан аджайип шейлер Тир ве Сидон шеэрлеринде олгъан олса, олар чокътан чувал токъумасына сарылып, устьлерине куль сепип, отурып тёвбе этер эдилер.
Олар Галилеянынъ Бетсайда шеэринден олгъан Филипнинъ алдына барып ялвардылар: – Эфенди, биз Исаны корьмеге истеймиз.
Филип Бетсайда шеэринден, Андрей ве Пётр яшагъан еринден эди.
Шу арада дёрт адам паралич ургъан бир инсанны котерип кельдилер.
Иса онынъ къолуна тийгенинен, къадыннынъ сыджагъы тюшти. О турып, Исагъа софраны донатты.
Иса оларнынъ козьлерине тийип: – Сизинъ иманынъызгъа коре олсун, – деди.
Иса къолуны узатты ве онъа тийдирип: – Мен истейим, элял ол, – деди. Шу дакъкъасы лепра хасталыгъы ёкъ олып, адам элял олды.
Эльчилер къайтып кельген сонъ, Исагъа япкъан ишлери акъкъында айтып бердилер. Иса оларны янына алып, оларнен бир Озю олып, Бетсайда шеэрине кетти.
Тек урбасынынъ этегине тиймек ичюн Ондан рухсет сорай эдилер, тийгенлер эписи тедавийлене эдилер.
Чокъ адамны тедавийлегенини билип, чешит хасталыкъларгъа огърагъанлар бир-бирини итеклеп, Онъа токъунмакъ истей эдилер.