22 аиле садыкълыгъыны бозув, ачкозьлюлик, яманлыкъ, алдав, ахлякъсызлыкъ, пахыллыкъ, куфюр сёзлер, менменлик, акъылсызлыкъ чыкъа.
Озь парамны истегенимдже масраф этмеге акъкъым ёкъмы? Я да мен бойле мераметли олгъанымны пахыллайсынъмы?» – деди.
Яшлар, акъсакъалларны динъленъиз. Эпинъиз бири-биринъизге алчакъгонъюллик косьтеринъиз. Алла къопайларгъа къаршы чыкъа, алчакъгонъюллилерге исе эйилик япа.
Шунда Алланынъ истеги: биз яхшылыкъ япкъанымызнен, акъылсыз ве бильгисиз адамларнынъ агъзыны къапатайыкъ.
Алланынъ бильгисине къаршы баш котерген эр бир къопайлыкъны ёкъ этемиз, эр бир ниетни эсирге аламыз ве Месихке бойсундырамыз.
Амма козюнъ сагълам олмаса, бутюн беденинъ де къаранлыкъкъа толур. Эгер де ичинъдеки нур къаранлыкъ олса, къаранлыкънынъ озю насыл экен?!
Икмет ве шейлернинъ манасыны тапмакъ, бильмек ве огренмек, яманлыкъ, ахмакълыкъ ве джаилликни анъламакъ ичюн юрегимнен берильдим.
Ачкозь адам байлыкъкъа ашыкъып, фукъаре оладжагъындан хабери ёкъ.
Ахмакъны аванда богъдайнен берабер аван токъмагъынен тюйсенъ биле, онынъ ахмакълыгъы ондан айырылмаз.
Ахмакънынъ япкъанлары – гунадыр, адамлар мыскъылджыдан нефрет этелер.
Къытмыр адамнынъ софрасындан ашама, онынъ леззетли ашларыны истеме.
Огъланнынъ юреги ахмакълыкъкъа толу, амма тербие таягъы оны узакъ къувар.
Зекялы адам бильгисини сакълай, акъылсызнынъ юреги исе ахмакълыгъыны косьтере.
РАББИ Озь Мукъаддес Сарайындадыр. РАББИ коклерде, Озь тахтында отура. Онынъ козьлери корелер; Онынъ бакъышы инсан огъулларыны сынавдан кечире.
Тек Вавилон башлыкъларынынъ эльчилери мемлекетте олып кечкен алямет акъкъында сорамагъа онъа кельгенде, Алла оны бир озюни къалдырды, онынъ юрегини сынамагъа ве онынъ ичиндеки эр бир шейни бильмеге истеди.
Эм де аранъызда назик ве тербиели олгъан апайлар шуны япаджакълар. Назиклиги ве тербиеси ичюн олар аягъынен ерге басмагъан биле, энди исе севимли акъайына, огълуна ве къызына,
Аранъызда йымшакъ ве пек дуйгъулы олгъан акъайлар яман козьлеринен агъасына, севимли апайына ве сагъ къалгъан балаларына бакъаджакълар.
Сакъын, юрегинъде: «Единджи йыл, я да багъышлав йылы, якъынлаша», – деген ярамазлыкъ тюшюнме, фукъаре семетдешинъе мераметсизликнен бакъма, онъа ёкъ деме. Олмаса, о, санъа къаршы РАББИге агъланыр, ве башынъа гуна олур.
аякълары яманлыкъкъа чапар, къабаатсыз къанны тёкмеге ашыкъар. Фикирлери – яман фикирлердир, чевре-четини йыкъа ве къыралар.
РАББИге къаршы чыкътыкъ, Ондан вазгечтик, Алламыздан юзь чевирдик. Зорбалыкъ ве хаинлик акъкъында айттыкъ, ялан сёзлерини тюшюнип, сёйледик.
Адамнынъ юреги эр шейден алдатыджы ве пек бозукъ; оны ким анълап олур?
– Ичтен, я да инсаннынъ юрегинден яман фикирлер, ороспулыкъ, хырсызлыкъ, адам ольдюрюв,
Мына бу яманлыкъларнынъ эписи адамнынъ ичинден чыкъып, оны арам этелер.