18 О оларгъа: – Гъалиба сиз де ойле акъылсызларсынъыз? – деди. – Тышарыдан адамнынъ ичине кирген ич бир шей оны арам этип оламагъаныны анъламайсызмы?
Бу акъта айтаджакъ лафымыз чокъ, амма сизге анълатмагъа агъыр, чюнки сиз ярамай анълайсынъыз.
Иса оларгъа: – Эй, акъылсызлар! Пейгъамберлернинъ айткъанларына иманы агъыр адамлар!
Мен сизлерге: «Фериселер ве саддукийлернинъ маясындан сакът олунъыз», – дегеним отьмек акъкъында олмагъаныны насыл анъламайсынъыз? – деди.
Сизлерге агъыр аш дегиль, сют бердим, чюнки агъыр ашны ашамагъа даа кучюнъиз етмей эди. Шимди де кучюнъиз етмей,
Иса онъа джевап берип: – Сен Исраильнинъ оджасы олып, буны бильмейсинъми?
Бу кинаели икяени анъламадынъызмы? Ойле олса, башкъа икяелерни насыл анълайджакъсыз? – деди оларгъа Иса.
Агъызгъа кирген шей дегиль, агъыздан чыкъкъан шей исе инсанны арам эте, – деди.
Иса, адамларнынъ арасындан чыкъып, эвге кирген сонъ, шегиртлери Ондан бу кинаели икяенинъ манасыны сорадылар.
Бу шейлер адамнынъ юрегине дегиль, ашкъазанына кире ве аякъёлгъа кете. Бунынънен Иса эписи ашларны элял этти.