5 Анда ич бир аджайип шей яраталмады. Тек бир къач хастагъа къолларыны тийдирип, оларны сагълам этти.
Оларнынъ иманы олмагъаны ичюн, о ерде Иса чокъ аджайип шейлер япмады.
Иса онъа: – «Къолунъдан кельсе»?! Иманлы адам эр шейни япа билир, – деди.
ярдым истеп ялварды: – Къызым олюм алында ята. Эвиме келип, онъа эллеринъни къойсанъ, о, сагъ къалып, тюзеледжек! – деди.
Бизлер, олар киби, бу яхшы хаберни эшиттик, амма олар эшиткен сёзлерни иманнен къабул этмегенлери ичюн, эшиткенлерининъ файдасы ёкъ эди.
Лякин анда тез-тез чап. Сен анда кельмегендже, Мен ишлеримни башлап оламайджагъым. Бундан сонъ бу шеэр Цоар деп адландырылды.
Якъупны енъип оламагъаныны корип, О, курешип, Якъупнынъ янбаш бугъумындан урды, ве онынъ янбаш кемиги пертильди.
Публийнинъ бабасы къанлы исалгъа огърап, юксек сыджагъынен хаста ята эди. Павел онынъ янына кирди, къолларыны онынъ устюне къойгъанда, дува окъуп, оны тедавийледи.