7 бар сесинен ялварды: – Эй, Иса, Юдже Алланынъ Огълу, менде не ишинъ бар? Алланынъ акъкъы ичюн, мени къыйнама!
– Эй, Алланынъ Огълу, бизде не ишинъ бар? Бу ерге бизни, вакъты кельмезден эвель, чекиштирмеге кельдинъми? – деп къычырды олар.
Павелнен эпимизнинъ артымыздан юрип: – Бу адамлар Юдже Алланынъ къулларыдыр, сизге къуртулыш ёлуны илян этелер, – деп багъыра эди.
Озь укюмини сакъламагъан, озьлерининъ яшагъан ерини ташлап кеткен мелеклерни де Рабби буюк суд кунюне къадар эбедий зынджырларнен багълап, зифт къаранлыкъта сакълай.
Иса индемеди. Баш руханий Онъа: – Тири Алланынъ огюнде Сени емин эттирем, бизлерге айт, Месих, Алланынъ Огълу – Сенсинъми? – деди.
Шимди къуванынъыз, эй, коклер ве анда яшагъанлар! Амма ер ве денъизнинъ алы беля! Шейтан алдынъызгъа тюшип, пек гъазапланды, чюнки вакъыт аз къалгъаныны бильди.
Ерни долашкъан, джинлерни айдап чыкъаргъан еудийлернинъ базылары да яман рухлар ургъан адамларнынъ устюнде Рабби Исанынъ Адыны чагъыра ве: «Павел илян эткен Исанынъ Адынен сизлерге буюрамыз», – дей башладылар.
Исаны корип, о, къычырды да, озюни Онынъ аякълары астына ташлап, кучьлю сеснен: – Эй, Иса, Юдже Алланынъ Огълу, менде не ишинъ бар? Санъа ялварам, мени чекиштирме! – деди.
Джинлер исе Оны корьгенде, ерге йыкъылып: – Сен – Алланынъ Огълусынъ, – деп къычыра эдилер.
Онынъ янына Сынавджы кельди де: – Эгер Сен Алланынъ Огълу олсанъ, айтчы, бу ташлар отьмек олсунлар! – деди.
Гуна ичинде яшагъан адам – Шейтандандыр. Шейтан башындан берли гуна япып тура. Алланынъ Огълу исе Шейтаннынъ ишлерини ёкъ этмек ичюн пейда олды.
Алла гуна япкъан мелеклерни биле аджымады, лякин оларны джеэннемнинъ къаранлыкъ зынджырларынен багълады ве суд кунюне къадар сакълады.
– Эй, назаретли Иса, Сен бизден не истейсинъ? Бизни гъайып этмек ичюн кельдинъми? Мен Сенинъ ким олгъанынъны билем! Сен Алланынъ Азизисинъ! – деп къычырды о.
Симон Пётр джевап берип: – Сен – Месихсинъ, Тири Алланынъ Огълусынъ! – деди.
Бир даа адамлар кольгесинде яшайджакъ ве чокъ богъдай берекетини джыяджакъ. Олар, юзюм чубугъы киби, чечек ачаджакъ, Ливан шарабы киби, нам къазанаджакъ.
Падиша кене онъа: – Даа къач кере мен сени, РАББИнинъ Ады ичюн, манъа тек догърусыны айтмагъа ант этмеге меджбур этеджегим? – деди.
Сен ве Адемнинъ апайы бири-биринъизни корьмеге козюнъиз олмайджакъ. Сенинъ баланъ ве апайнынъ баласы бири-бирине эр вакъыт душман оладжакълар. Апайнынъ огълу башынъа уджюм этеджектир, сен исе онынъ табанына уджюм этеджексинъ, – деди.
Мелкиседек Салим шеэрининъ падишасы ве Юдже Алланынъ руханийи эди. Ибраим падишаларны енъип къайтаяткъанда, Мелкиседек оны къаршыламагъа чыкъты ве хайыр дувасыны окъуды.
Балаларнынъ беденлери олгъанлары ичюн, О, Озю оларгъа ошап, бойле бир беденде кельди. Олюм ярдымынен ольдюрмеге кучю олгъан Шейтанны кучьсюз япты
Ёлны девам этип кетеяткъанларында, сув олгъан бир ерге кельдилер. Везир: – Мына, сув! Меним сувгъа батырылып чыкъкъаныма не кедер эте? – деди.
Шу исе, Иса – Месих, Алланынъ Огълу олгъанына инанынъыз деп ве инанып, Онынъ Адындан аятны алынъыз деп, язылгъандыр.
Сиз исе душманларынъызны севинъиз, оларгъа яхшылыкъ япынъыз, ич бир къаршылыкъ беклемейип, оларгъа борджкъа беринъиз, чюнки Алла Озю шукюр этмеген яман адамларгъа биле мерамет эте. О вакъыт сизни буюк мукяфат беклейджек, ве сиз Юдже Алланынъ огъуллары оладжакъсынъыз.
– Эй, назаретли Иса, Санъа бизден не керек? Сен бизни гъайып этмеге кельдинъми? Мен Сенинъ ким олгъанынъны билем. Сен Алланынъ Азизисинъ!
О улу оладжакъ, Оны «Юдже Алланынъ Огълу» деп адландыраджакълар, Алла Оны Давут дедесининъ тахтына отуртаджакъ.
Иса исе индемеди ве ич бир джевап къайтармады. Баш руханий Онъа даа бир суаль берди: – Шуретли Алланынъ Огълу, Месих – Сенсинъми? – деди.
Тынчлыкъ-аманлыкъ берген Алла тез арада Шейтанны аякъларынъыз астына ташлайджакъ. Рабби Иса Месихнинъ эйилиги сизлернен олсун.
О, Исаны узакътан корип, чапып кельди де, Онынъ аякълары огюне бель букип,
(Иса джинге: «Эй, джин, бу адамдан чыкъып кет!» – деген эди.)
Сен Алланынъ бир олгъанына инанасынъ. Догъру япасынъ! Амма шейтанлар да инаналар ве къоркъудан къалтырайлар!