6 Кунеш чыкъкъан сонъ исе, олар сарара-солалар ве яхшы тамыр атып олмагъанларындан, къуруп къалалар.
Кунеш чыкъып, якъыджы сыджагъынен отларны къурута. Чечекнинъ япракълары тюше, ве дюльберлиги джоюла. Бай адам да бойле, озь ишлери ичинде къуруп къаладжакътыр.
Олар энди ач къалмайджакъ ве сувсамайджакълар. Оларны не кунеш, не сыджакъ якъаджакъ.
Севги акъшамларынъызда бу адамлар – къара лекелердир. Олар сизлернен берабер къоркъмайып ашап-ичелер, лякин тек озьлерини бакъалар. Олар – ельнен алып кетирильген ягъмурсыз булутлардыр, кеч кузьде мейвасыз къалгъан, тамырынен чыкъарылып ташлангъан, эки кере ольген тереклердир.
О, озь олюмине кетеяткъанларны эр тюрлю яманлыкъларнен ёлдан ураджакъ. Олар къуртулыш береджек акъикъат севгисини къабул этмедилер.
Онда тамыр атып ве Онда озь омрюнъизни къурып, огренгенинъиз киби, иманынъызда къатты олунъыз, чокъ шукюрлер этинъиз.
иманынъызнен Месих сизинъ юрегинъизде ерлешсин. Сонъ сиз, севги сизде тамыр аткъанда ве темеллешкенде, бутюн Алланынъ азизлеринен берабер бу севгининъ кенълиги, узунлыгъы, юксеклиги ве теренлигини бутюнлей анълайджакъсыз
Кунеш чыкъкъандан сонъ, Алла шаркътан сыджакъ бир ель уфюртти. Кунеш Юнуснынъ башыны пиширип башлады. Юнус эсини джояджакъ киби олды. Озюне олюм сорап: – Яшагъанымдан ольгеним яхшы, – деди.
Сен фукъарелерни сакълайсынъ, сыкъынты вакътында гъариплерни къорчалайсынъ, боранда сакъланув ерни бересинъ, сыджакъта салкъын ёллайсынъ. Залымларнынъ гъазабы – сувукъ авада боран киби,
Эй, джанымнынъ севгиси, айт манъа, къой-эчкилеринъни къайда отлатасынъ, уйледе къаерде раатланасынъ? Не себептен аркъадашларынънынъ айванлары янында кезинип, сени къыдырайым?
Кунеш чыкъкъан сонъ исе, оларны якъа ве яхшы тамыр атмагъанларындан, фиданлар къуруп къалалар.
Башкъа урлукълар ташлы, топракъ аз олгъан ерге тюше ве тезден осип чыкъалар, чюнки топракъ бу ерде юфкъа экен.
Урлукъларнынъ бир къысмы тикенликке тюше, тикенлер тез оселер ве фиданларны богъып, гъайып этелер.