28 Топракъ озь-озюнден башта ешиль сапчыкъны, сонъ башакъны, ондан сонъ башакъта толгъан ашлыкъны чыкъара.
Айдынъыз, РАББИни таныйыкъ, Оны бильмеге тырышайыкъ. Ярыкъ танъда пейда олгъаны киби, О да пейда оладжакъ. Ягъмур кельгени киби, О бизге келир. Баарьнинъ сонъунда ягъмур киби, О, топракъны суварыр».
Буны да истеймиз: Раббиге ярашкъаны киби, яшанъыз; эр бир шейде Онынъ разылыгъыны къыдырынъыз; эр тюрлю хайырлы иште берекет кетиринъиз; Алланы даа чокъча билинъиз;
Мен эминим ки, сизинъ ичинъизде хайырлы ишни япып башлагъан Алла оны Иса Месихнинъ кунюнедже япып битиреджек.
Богъдай осип, башакъ чыкъаргъанда, зеэрли отлар да пейда олдылар.
Топракъ осюмликлерни насыл осьтюрсе, багъча сачылгъаныны насыл етиштирсе, РАББИ-ТААЛЯ да бутюн миллетлернинъ огюнде догърулыгъыны ве шуретини косьтереджек.
Алла яраткъан эр бир шей озь вакътында гузельдир. О, адамларнынъ юреклерине эбедийлик къойды, лякин башындан сонъунадже Онынъ ишлерине адамнынъ акъылы етмез.
Эр шейнинъ озь вакъты-саати бар, ер юзюнде эр бир ишнинъ заманы келир:
Инсафлы адамларнынъ ёлу – нур сачкъан ярыкъ киби, уйле маали келеята – о эп парлакъ ола.
Акъкъан сувлар янында сачылгъан, мейвасыны озь вакътында берген, япракълары ич солмагъан терек кибидир о адам! О не япса да, эр шейни беджерир!
Багъчада РАББИ-Тааля козьге гузель ве ашкъа ляйыкъ чешит тюрлю махсуллары олгъан тереклерни осьтюрди. Багъчанынъ ортасында омюр терегини ве яхшылыкънен яманлыкъны айырып таныткъан терекни де сачты.
О, гедже юкълап, куньдюз тура. Урлукънынъ насыл осип-узангъанындан онынъ хабери ёкъ.
Ашлыкъ пишкен сонъ, адам оракъны къолуна ала – берекетни джыймагъа вакъыт кельди.