26 Сонъ Иса шойле деди: – Алланынъ Падишалыгъы бунъа ошай: Бир адам топракъкъа урлукъ сача.
Иса оларгъа даа бир кинаели икяе айтты: – Кок Падишалыгъы неге ошай? Бир адам тарласына яхшы урлукъ сачты.
Бу икяенинъ манасы бойле: урлукъ – Алланынъ Сёзюдир,
– Бир сачыджы тарлагъа урлукъ сачмагъа чыкъа. О, урлукъ сачкъанда, базы урлукълар ёл кенарына тюшип таптала, ве кок къушлары оларны чокъуп, ёкъ этелер.
Тынчлыкъ-аманлыкъ яраткъан адамлар инсафлы берекетни берген урлукъларны тынчлыкънен даркъаталар.
Сизге керчектен догърусыны айтам: эгер богъдайнынъ урлугъы топракъкъа тюшип ольмесе, о тек адий бир урлучыкъ олып къаладжакъ. Амма ольсе, чокъ берекет береджек.
Сизлер исе бахтлы олурсынъыз: суву олгъан эр бир ерде урлукъ сачаджакъсынъыз, туварынъызны ве эшеклеринъизни эр ерде отлатаджакъсынъыз!
Сабадан урлугъынъны сач, акъшам да къол къавуштырып отурма, чюнки насыл ишинъ берекетли оладжагъындан, я экиси де яхшы берекет береджегинден хаберинъ ёкъ.
Ельге бакъкъан сачмаз, булуткъа бакъкъан ормаз.
Яман адамнынъ къазанчы яландыр, акъикъатны сачкъан адам исе ишанчлы мукяфатны джыя.
Иса: – Алланынъ Падишалыгъы неге ошай? Оны ненен тенъештирейим?
Сонъ Иса оларгъа даа бир кинаели икяе айтты: – Кок Падишалыгъы бир къашыкъ маягъа ошай. Къадын оны алып, учь буюк савут унгъа ташлай ве бутюн хамырыны къабарта.
Иса оларгъа даа бир кинаели икяе айтып берди: – Кок Падишалыгъы бир хардал урлугъына ошай. Адам оны алып, озь тарласына сача.
О, оларгъа джевап берип: – Кок Падишалыгъынынъ сырлары сизге ачылгъан, оларгъа исе къапалы, – деди.
Иса оларгъа чокъ шейлер акъкъында кинаели икяелер айтты: – Бир урлукъ сачыджы тарлагъа чыкъа.
О вакъыттан сонъ Иса: – Тёвбе этинъиз! Кок Падишалыгъы якъын кельди, – деп, адамларгъа Алланынъ шейлерини огретип башлады.
– Тёвбе этинъиз! Кок Падишалыгъы энди пек якъын! – деп илян эте эди.
Кимде бар олса, онъа даа бериледжек. Кимде ёкъ олса, олгъаны да тутып алынаджакъ.
О, гедже юкълап, куньдюз тура. Урлукънынъ насыл осип-узангъанындан онынъ хабери ёкъ.