34 Сонъ этрафында отургъанларгъа бакъып: – Мына, булар Меним анам ве къардашларым!
Эвельден белли олгъан адамларны Алла Огълунынъ къыяфетине ошатмагъа чокътан берли къарар чыкъарды. Бойлеликнен, Огълу биринджи олып, чокъ къардашларынынъ Агъасы олды.
– Манъа тийме! – деди Иса Мерьемге. – Мен Бабамнынъ янына даа котерильмедим. Бар да, агъа-къардашларыма шойле айт: «Мен Озь Бабама ве сизинъ Бабанъызгъа, Меним Аллама ве сизинъ Алланъызгъа котерилем».
Иса оларгъа: – Къоркъманъыз! Барып, къардашларыма айтынъыз, Галилеягъа барсынлар. Олар Мени анда корерлер, – деди.
Иса оларгъа: – Меним анам ве къардашларым кимдир? – деди.
О, оларнынъ имансызлыгъына шашып къала эди. Иса кой-койден юрип адамларны огрете эди.