10 Чокъ адамны тедавийлегенини билип, чешит хасталыкъларгъа огърагъанлар бир-бирини итеклеп, Онъа токъунмакъ истей эдилер.
О къайда бармаса да – койлерде, шеэрлерде – адамлар хасталарны ачыкъ мейданларгъа чыкъарып яткъыза эдилер. Урбасынынъ бир этегине тиймек ичюн разылыкъ сорай эдилер. Онъа къол тийдирип олгъанлар эписи тюзеле эдилер.
Тек урбасынынъ этегине тиймек ичюн Ондан рухсет сорай эдилер, тийгенлер эписи тедавийлене эдилер.
Иса бутюн Галилеяны айланып чыкъа башлады. Синагогаларда халкъны огретип, Алланынъ Падишалыгъы акъкъында хабер эте, адамларны тюрлю хасталыкълардан ве дертлерден тедавийлеп юре эди.
Пётр кечип кетеяткъанда, ич олмадым онынъ кольгеси биле базыларнынъ устюне тюшсюн деп, хасталарны сокъакъларгъа чыкъарып, сетлер ве тёшеклер устюне яткъызып къоя эдилер.
Анда бир юзбашынынъ энъ севимли къулу хасталанып, олюм алында ята эди.
Рабби севген адамны тербиелей, къабул эткен эр огълуны джезалай.
Иса исе онъа: – Къызым, сени иманынъ тедавийледи. Тынчлыкънен бар ве хасталыгъынъдан азат ол, – деди.
Иса къайыкътан чыкъып, чокъ адамларны корьди. О адамларны аджыды ве оларнынъ арасында олгъан хасталарны тедавийледи.
Иса буны билип, о ерден кетти. Онынъ пешинден чокъ адам юрди. О эписини тедавийледи,
Эт даа халкънынъ тишлеринде олып чайналмагъан вакъытта, РАББИнинъ ачувы халкъкъа тюшти, ве РАББИ халкъны пек яман хасталыкънен урды.
Амма РАББИ Ибрамнынъ апайы Сарей ичюн фыравуннынъ башына ве онынъ эвине мушкюль белялар йиберди.
Иса Бетсайда коюне кельгенде, Онынъ алдына бир кёр адамны кетирип, онъа тийгенини истедилер.
Иса бир къайыкъкъа, Симоннынъ къайыгъына минип, ялыдан бираз узакълашмасыны риджа этти ве, къайыкънынъ ичинде отурып, адамларны андан огретмеге девам этти.
Адамларнынъ эписи Исагъа тиймеге тырыштылар, чюнки Ондан эписини тедавийлеген кучь чыкъа эди.
О вакъыт Иса чокъ адамларны хасталыкълардан ве оларны чекиштирген дертлерден тедавийлей, яман рухлардан къуртара, чокъ сокъурларнынъ козьлерини ача эди.