8 Иса бир кереден Озь рухунен оларнынъ фикирлерине далды да, оларгъа шойле деди: – Сизинъ юреклеринъиздеки тюшюнджелер недир!
Энди бу яманлыгъынъдан тёвбе этип, Аллагъа ялвар, бельки юрегинъдеки ниетинъни багъышлар.
Пётр онъа: – Эй, Анания, насыл олды да, сен юрегинъни Шейтангъа берип, Мукъаддес Рухкъа ялан айттынъ ве тарланынъ акъчасындан бир къысмыны алып сакъладынъ?
Лякин аранъызда имансыз къалгъанлар да бар, – деди. Ким имансыз олгъанларыны ве ким Оны сатаджагъыны Иса башындан биле эди.
Иса оларгъа: – Сиз неден къоркътынъыз? Юреклеринъизде не ичюн бойле шубелер бар?
Иса исе, оларнынъ фикирлерини билип, къолу сакъат адамгъа: – Тур! Мында, ортагъа чыкъ! – деди. Адам турды.
Иса оларнынъ не тюшюнгенлерини билип: – Сизинъ юреклеринъиздеки тюшюнджелер недир!
Иса исе оларнынъ фикирлерини билип: – Сиз не ичюн юреклеринъизде бойле яман фикирлер тутасыз? – деди.
РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – О куню акълынъа яман тюшюнджелер келеджек, ве сен ярамай ишлер япмагъа ниетленеджексинъ.
Я РАББИ, мени яман адамлардан къуртар, залым инсанлардан мени сакъла!
Ич бир яратылгъан шей Алланынъ козьлеринден сакъланмаз, Онынъ козю огюнде эр шей ачыкъ ве чыплакътыр. Ве биз Онъа джевап береджекмиз.
Сонъ учюнджи кере Пётрдан сорады: – Юхан огълу Симон, сен Мени севесинъми? Озюнден учюнджи кере: «Мени севесинъми?» – деп сорагъанына Пётрнынъ джаны агъырды. – Рабби! Сен эр шейни билесинъ, мен Сени севгенимни де билесинъ, – деди Пётр. Иса онъа шойле деди: – Къойларымны ашат!
– Ичтен, я да инсаннынъ юрегинден яман фикирлер, ороспулыкъ, хырсызлыкъ, адам ольдюрюв,
Яман адам – озь ёлуны, беля кетирген киши – озь къара ниетлерини ташласын ве РАББИге, Алламызгъа, къайтсын. Рабби мераметли олып, оны багъышлайджакъ.
Ахмакънынъ япкъанлары – гунадыр, адамлар мыскъылджыдан нефрет этелер.
Яманнынъ фикиринден РАББИ нефретленир, темиз юрекли адамларнынъ сёзлеринден исе разы къалыр.
Аллам! Билем ки, Сен юреклерни сынайсынъ, догъру юреклерни севесинъ! Мен джан-гонъюльден бутюн буларны бахшыш оларакъ бердим, шимди корем ки, мында топлангъан Сенинъ халкъынъ да къуванып Санъа бахшышлар кетире.
Онынъ балаларыны ольдюреджегим, ве о вакъытта бутюн иманлылар джемиетлери биледжеклер ки, Мен адамларнынъ эм акъылларыны, эм юреклерини сынайым, эр биринъизге озь ишине коре береджегим.
Иса буны билип, о ерден кетти. Онынъ пешинден чокъ адам юрди. О эписини тедавийледи,
Олар исе озьара: «Буны отьмек алмагъанымыз ичюн айтты», – дедилер.
«Бу адамнынъ айткъанлары недир? Бойле сёзлер куфюрдир! Гуналарны Алладан башкъа ким багъышлай биле?»
Хастагъа айтыладжакъ сёзлерден къайсы къолайджа: «Гуналарынъ багъышланды», – я да «Тур, тёшегинъни ал да, бар», – демекми?