12 Адам шу дакъкъасы турды, тёшегини котерди ве эписининъ козю огюнде чыкъып кетти. Буны корьгенлер шашып къалдылар. – Биз бойле шейлерни ич бир вакъыт корьмедик! – деп, Аллагъа шукюрлер эттилер.
Джин къувып чыкъарылгъан сонъ, тильсиз лаф этип башлады. Адамлар исе шашып къалдылар. – Исраильде бойле адисени даа корьмеген эдик, – деди олар.
Бу адисени корьген адамлар шашып къалдылар, инсанларгъа бойле къудрет берген Алланы шуретледилер.
Эр кесни буюк бир къоркъу басты. Олар Алланы шуретлеп: – Арамызда буюк пейгъамбер пейда олгъан. Алла Озь халкъына ярдым этмеге кельген, – дедилер.
Руханийлер акъайларны джезаламакъ ичюн ич бир мана тапмайып, оларны даа бир кере къоркъузып, йибердилер. Олар халкътан къоркъа эдилер. Эписи адамлар олгъан шей ичюн Аллагъа шукюр эте эдилер.
Догъма кёрнынъ козьлерини бир кимсе ачкъаныны дюнья тургъандан берли эшитильмеген.
Халкънынъ чокъусы исе Онъа иман этти. Олар: – Месих кельгенде, бу адам косьтерген бельгилерден чокъча бельги косьтермез экенми? – дей эдилер.
Олардан бириси, озюнинъ тедавийленгенини корип, кучьлю сеснен Алланы шерефлеп артына къайтты.
Сонъ къолларыны къадыннынъ башына къойды. Къадын бирден догърулып, Аллагъа шукюр этти.
Эписи шашып къалдылар. Олар Алланы шуретледи, къоркъа-къоркъа: – Биз бугунь оламайджакъ шейлерни корьдик, – дедилер.
Буны корьгенлер эписи шашып къалдылар. Бир-биринден: – Бу насыл шей? – деп сорай эдилер. – Насылдыр бир яп-янъы огретюв… Онынъ къудрети о къадар буюк ки, О, арам рухларгъа эмир эте, олар исе Онъа бойсуналар.
Тильсизлер лаф эткенлерини, сакъатлар сагълам олгъанларыны, топаллар юргенлерини, кёрларнынъ козьлери ачылгъаныны корип, халкъ шашып къалды ве Исраильнинъ Алласыны алгъышлады.
Буны корьген адамлар шашып къалдылар. Олар бир-бирине: – Бу – Давутнынъ Огълу дегильми? – дедилер.
– Санъа айтам: еринъден тур, тёшегинъни ал да, эвинъе кет! – деди.