39 Шегиртлеринден четке кетип, О, кене шу дувасыны окъуды.
Буны менден узакълаштырсын деп, Раббиге учь кере ялвардым.
Дува окъугъанынъызда, Аллагъа инанмагъанлар киби, сёзлерни чокъ текрарлап отурманъыз. Олар: «Чокъ айтсам, дувам эшитилир», – деп тюшюнелер.
Бир кунь Иса шегиртлерине, эр вакъыт дува окъуп умют джоймамакъ кереклиги акъкъында бойле кинаели икяени айтып берди:
– Сынавдан кечмек ичюн, козь-къулакъ олып, дува окъунъыз! Рух джесюр, беден исе такъатсыз!
Къайтып кельгенде исе, шегиртлерини кене юкълагъан алда тапты: оларнынъ козьлерини юкъу баскъан. Онъа не айтаджакъларыны бильмей эдилер.
Ер юзюнде яшагъан куньлеринде Месих пек багъырып ве козьяш тёкип, Оны олюмден къуртармагъа кучю олгъан Аллагъа ялварды ве дува окъуды. Иса юваш ве иманлы олгъаны ичюн, Алла Онынъ дуваларыны эшите эди.