35 Бунынъ ичюн эр заман азыр олунъыз. Эв саиби не вакъыт келеджегини – акъшаммы, яры геджедеми, хоразлар къычыргъандамы, я да саба эртеми – бильмейсиз.
Сакът олунъыз! Козь-къулакъ олып турунъыз, чюнки бу заман не вакъыт келеджегини бильмейсиз.
Бунынъ ичюн эр заман азыр олунъыз. Раббинъиз не заман келеджегини бильмейсинъиз.
Бойледже, сизлер де азыр олунъыз. Инсан Огълу сиз беклемеген саатте къайтып келеджек.
Иса онъа: – Санъа догърусыны айтам: бугунь, шу геджеси, хораз эки кере къычырмаздан эвель, сен Менден учь кере вазгечеджексинъ, – деди.
Ель шегиртлернинъ къайыгъына къаршы эсмекте эди. Иса оларнынъ къайыкъта ельге къаршы ялдап къыйналгъанларыны корип, танъ атмаздан сув устюне басып, шегиртлери тарафкъа ёл алды. Оларгъа якъынлашып, янларындан кечип кеткен киби олды.
Танъ атмаздан эвель Иса шегиртлери тарафына ёл алды, голь устюнден юрип кетти.
Лякин шуны билинъиз: эв саиби хырсыз гедженинъ къайсы саатинде келеджегини бильсе, юкъламайып, хырсызгъа эвине кирмеге ёл бермез эди.
Сизлерге не айткъан олсам, эписине де шуны айтам: козь-къулакъ олунъыз!