17 О куньлерде юклю ве бала эмиздирген къадынларгъа беля оладжакъ!
Мына ойле куньлер келеята ки: «Не де бахтлыдыр ич догъурмагъан, къысыр ве бала эмиздирмеген къадынлар», – дейджеклер.
Мераметли къадынлар озь балаларыны пиширелер; сабийлер ашкъа чевирильди, халкъым гъайып ола.
Шу куньлерде юклю ве бала эмиздирген къадынларгъа беля оладжакъ! Ер юзюни буюк мусибетлер беклей. Бу халкънынъ башына Алланынъ гъазабы ягъаджакъ.
Я РАББИ, береджегинъни бер оларгъа. Сен оларгъа не береджексинъ? Бала тапмагъан къурсакъны ве сютсюз эмчеклерни бер оларгъа.
ве Исагъа: – Булар не айталар, эшитесинъми? – дедилер. Иса оларгъа: – Эбет! Я сизлер: «Сени сабийлер ве уфакъ балалар макътай», – деген сёзлерни окъумадынъызмы? – деди.
Тарлада олгъан адам усть урбасыны алмагъа къайтып бармасын.
Къачувынъыз къышта олмасын деп, дувалар окъунъыз.