46 Иса Ерихон шеэрине кельди. Шеэрден шегиртлеринен ве чокъ адамнен берабер чыкъып кетеяткъанда, ёл кенарында Тимай огълу сокъур Бартимай, садакъа сорап, отурмакъта эди.
Иса Ерихон шеэрине келеяткъанда, бир кёр адам ёл кенарында отурып садакъа сорай эди.
Къомшулары ве эвельден онынъ кёр олып тиленгенини корьген адамлар: – Бу, анавы тиленип отургъан кёр адам дегильми? – деп сорадылар.
Бир кунь фукъаре ольген. Мелеклер оны Ибраимнинъ янына алып баргъанлар. Сонъ зенгин де ольген. Оны комьгенлер.
Зенгиннинъ араба къапусы огюнде, бутюн тенини къотур къаплагъан Лазар адлы бир фукъаре ята экен.
О, урлукъ сачкъанда, базы урлукълар ёл кенарына тюше. Шу арада къушлар учып келелер де, урлукъларны чокъуп, ёкъ этелер.
Иса Ерихон шеэрине кирип, сокъакълар бою кете эди.