41 Башкъа он шегирти буны эшитип, Якъуп ве Юхангъа ачувландылар.
Тек озюнъизни тюшюнип, бош шурет къазанмакъ ичюн ич бир шей япманъыз, амма алчакъгонъюлли олып, башкъаларны озюнъизден юкъары сайынъыз.
Бири-биринъизни агъа-къардаш киби сыджакъ севгинен севинъиз, башкъаларына озюнъизден зияде сайгъы косьтеринъиз,
Къопайлыкътан тек къавгъа чыкъа, акъыл танышмакътан исе – икмет.
Фикирлеринъизге коре, Языда язылгъан сёзлер: «Алла ичимизге къойгъан рух бизни тек озю ичюн истей», – деп бошуна язылгъанмы?
Шегиртлернинъ арасында, олардан къайсы энъ буюк олгъаны акъкъында бир тартышма чыкъты.
Башкъа он шегирти буны эшитип, эки агъа-къардашкъа ачувландылар.
Иса оларны янына чагъырып: – Сиз билесиз, башкъа миллетлернинъ башлыкълары оларакъ сайылгъан адамлар оларгъа башлыкъ япалар, ве буюклери оларнынъ устюнде укюм сюрелер.
Лякин Иса оларгъа: – Башкъа миллетлернинъ падишалары озь халкълары устюнде эфендилик этелер. Оларнынъ укюмдарлары «яхшылыкъ япкъанлар» деп адланалар.