20 О адам, Исагъа джевап къайтарып: – Оджам! Буларны эписини яшлыгъымдан берли япып келем, – деди.
Озьлерини диндар косьтерип, диндар омюрнинъ кучюни инкяр этеджеклер. Бойле адамлардан узакълаш.
Буюк гъайретнен мен месихчилерни къувалай эдим, Къанун талап эткен инсафлыкъкъа коре къабаатсыз эдим.
Бир вакъытлары мен Къанунны бильмейип яшай эдим, амма эмир пейда олгъан сонъ, гуна тири олды,
Йигит Онъа: – Мен буларнынъ эписини япам. Манъа даа не етишмей? – деди.
Амма о адам, озюни акъламакъ ичюн, Исадан: – Я манъа якъын адам кимдир? – деп сорады.
Адам Алладан хырсызлап олурмы? Сиз исе Менден хырсызлайсынъыз. «Насыл этип Сенден хырсызладыкъ?» – деп сорарсыз. Онда бир пайны ве къурбанларны кетирмейип, сиз Менден хырсызлайсынъыз.
Мен сени харап этеджегим. Чевренъизде яшагъан халкъларнынъ ве эр бир ёлджунынъ огюнде сени масхара япаджагъым.
Олар эр кунь Мени къыдыралар, ёлларымны бильмеге истейлер; догъру яшагъан, Алласынынъ къарарларыны туткъан миллет киби, арекет этелер; адалетли къанунлар акъкъында сорайлар, Аллагъа якъынлашмагъа истейлер.
Иса онъа бакъты ве бир кереден оны бегенди. – Санъа бир шей етишмей. Бар, бутюн мал-мулькюнъни сатып, акъчасыны фукъарелерге болип бер. О вакъыт зенгинлигинъ кокте оладжакъ. Сонъ кель де, артымдан юр, – деди.